بسامد اوزان عروضي در غزليات نزاري قهستاني

وزن جزو زیرساخت هاي اصلی شعر است كه از گذشته تا كنون در آثار همه شاعران دیده می شود. وزن همانند نسیمی است كه بر كشتزارهاي كلمات می وزد و كلمات را به رقص در میآورد. این ممكن است در آثار هر شاعري به گونهاي یكسان یا متفاوت جلوه كند؛ اما نظر به اینكه اوزان عروضی تا حدودي محدود است، توانایی و قدرت ذهن شاعر را میطلبد تا بتواند عصاره اندیشه خلاقش را در قالب این اوزان موسیقایی بیان كند و باعث تمایز اشعارش شود. در این مقاله به بررسی موسیقی بیرونی شعر نزاري قهستانی و بسامد اوزان عروضی پرداخته م یشود كه شاید دریچه اي شود براي راهیابی به شناختی موثر از این گنجینه پنهان در دل تاریخ. نتایج این تحقیق حاكی از آن است كه نزاري هم مثل شاعران بزرگ هم عصر خود، سعدي و حافظ به اوزان پركاربرد شعر فارسی اعتنا داشته است و همت خویش را براي استفاده از وزنهاي رمل، مجتث، هزج، متقارب، مضارع، منسرح، سریع، خفیف مصروف داشته است. میتوان گفت نزاري هیچگاه حاضر نشده است مقبولیت را در راه تفننهاي شاعرانه و استفاده از روشهایی كه مخاطب خاص دارد، و قدرت نمایی در سرودن اشعاري در بحرهاي نامطبوع، فدا نماید.