بررسي ارتباط تغييرات كسري آبخوان‌ها و مقدار بارش در استان اصفهان

Investigation of the correlation between aquifers deficit and precipitation amount in Isfahan province

در اين پژوهش، وضعيت تغييرات كسري آبخوان در ارتباط با تغييرات مقدار بارش در استان اصفهان بررسي شده است. براي اين منظور، از داده‌هاي تراز آب زيرزميني از ابتداي تأسيس شبكه پايش آب‌هاي زيرزميني تا پايان سال آبي 1399 به همراه اطلاعات مربوط به وسعت آبخوان و ضريب ذخيره آبخوان‌ها جهت محاسبه كسري مخازن استفاده شد. همچنين از آزمون من‌كندال جهت بررسي روند تغييرات داده‌هاي مقدار بارش در هر دشت از استان اصفهان استفاده شده است. بر اساس نتايج بدست آمده از تحليل روند بارش، تنها در منطقه نجف‌آباد، جندق و مصر بارندگي مقداري افزايش داشته است ولي اين افزايش روند صعودي معني‌دار (96/1 ≤ Z ) نبوده است. از طرفي در بقيه مناطق استان بارندگي روند كاهش داشته است كه بيشترين كاهش بارندگي را منطقه گلپايگان، خورفرخي، بياضه، اردستان، طرق-ابيازان، باد-خالد-آباد و دق سرخ داشته‌اندبا اين وجود، در هيچكدام از مناطق روند كاهش بارندگي يك روند نزولي معني‌دار(96/1- ≥ Z ) نبوده است. نتايج نشان مي‌دهد كه در برخي از آبخوان‌ها مانند آبخوان‌هاي كمه، گاوتپه، سميرم، قبركيخا، مهرگرد، موته، گلپايگان، كوهپايه سگزي، مورچه خورت، علويجه-دهق، نجف آباد، كرون، لنجانات، چادگان، بوئين-مياندشت، چهل‌خانه، دامنه-داران، قمشه، اسفنداران، چوپانان، جندق، مصر، خورفرخي، بياضه، طرق-ابيازان، دق سرخ، انارك، و نائين در سال‌هاي پربارش، بخشي از كسري آبخوان‌ها جبران شده است. از طرفي برخي ديگر از آبخوان‌ها مانند آبخوان‌هاي كاشان، كوهپايه سگزي، آبخوان محبوس كوهپايه-سگزي، اصفهان، ميمه، مهيار شمالي، مهيار جنوبي، اردستان و باد-خالدآباد حتي در سال‌هاي پربارش به دليل برداشت بيش از حد از آبخوان‌ها نيز كسري مخزن افزايش يافته است. لذا مي‌توان علت كاهش ذخاير آب زيرزميني استان را عامل انساني دانست.