شماره ركورد كنفرانس :
5266
عنوان مقاله :
پيش‌بيني مكاني استعداد رخداد فرسايش خندقي با استفاده از مدل بيشينه‌ي بي‌نظمي در حوزه‌ي آبخيز تلوار
عنوان به زبان ديگر :
Spatial prediction of gully erosion potential using maximum entropy model in the Talwar watershed
پديدآورندگان :
رحمتي اميد o.rahmati@areeo.ac.ir مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي استان كردستان، سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، سنندج، ايران , سليمان‌پور سيدمسعود m.soleimanpour@areeo.ac.ir مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي استان فارس، سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، شيراز , شادفر صمد samad.shadfar@gmail.com پژوهشكده حفاظت خاك و آبخيزداري، سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، تهران، ايران , زاهدي صلاح الدين zahedi51@gmail.com مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي استان كردستان، سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، سنندج، ايران
كليدواژه :
حفاظت خاك , خندق , فرسايش , مدل
عنوان كنفرانس :
هجدهمين همايش ملي علوم و مهندسي آبخيزداري ايران - آبخيزداري، بازيابي و احياي منابع آب و خاك كشور
چكيده فارسي :
فرسايش خندقي يكي از مهمترين عوامل مؤثر بر توليد رسوب و تخريب سرزمين است كه پيش‌بيني مكاني استعداد رخداد آن يكي از راهكارهاي عملي جلوگيري از وقوع آن است. اين پژوهش با هدف پيش‌بيني مكاني استعداد وقوع فرسايش خندقي با استفاده از مدل بيشينه ي بي نظمي در حوزه ي آبخيز تلوار واقع در استان هاي كردستان و همدان انجام شد. به اين منظور، 99 خندق شاخص در بازديدهاي ميداني تعيين شد و موقعيت پيشاني آن ها ثبت و نقشه‌ي پراكنش مكاني خندق‌ها تهيه شد. خندق‌هاي ثبت شده، به‌صورت تصادفي به دو گروه آموزش و اعتبارسنجي به نسبت 70 به 30 تقسيم شدند. همچنين نقشه‌ي عوامل مؤثر بر فرسايش خندقي شامل: ارتفاع، شيب، جهت شيب، سنگ‌شناسي، فاصله از آبراهه، شاخص رطوبت توپوگرافي، كاربري اراضي، انحناي سطح، انحناي مقطع، ميانگين بارندگي سالانه، موقعيت شيب نسبي، شاخص توان جريان، فاصله از جاده، بافت خاك و شاخص پيوستگي رسوب، در سامانه‌ي اطلاعات جغرافيايي تهيه شد. سپس ميزان دقت پيش‌بيني مدل بر اساس روش مساحت زير منحني مشخصه عملكرد گيرنده (AUC) ارزيابي شد كه مقدار آن، 920/0 به دست آمد. در نتيجه مدل بيشينه ي بي‌نظمي، مدل مناسبي براي پيش‌بيني استعداد رخداد فرسايش خندقي است. بنابراين اين مدل، براي استفاده در مديريت سرزمين و برنامه‌هاي حفاظت خاك حوضه‌هاي مستعد فرسايش خندقي پيشنهاد مي‌شود.
