ارزيابي شرايط آسايش انساني در شهرستان سقز با استفاده از شاخص هاي زيست اقليمي

Investigation and Evaluation of Human Comfort Conditions in Saghez using Bioclimatic Indicators

بررسي و ارزيابي شرايط زيست اقليمي انساني، ابزار مناسبي براي برنامه ريزي هاي محيطي در يك منطقه بويژه فعاليت هاي توسعه اي و عمراني در زمينه هاي مختلف از جمله شهرسازي و معماري، گردشگري، بهداشت و سلامت به شمار مي آيد. آسايش انسان در محيط طبيعي ارتباط مستقيمي با شرايط اقليمي در يك منطقه دارد. در اين پژوهش، شرايط آسايش زيست اقليمي انساني شهرستان سقز با استفاده از داده هاي اقليمي 36 ساله (2020-1985) ايستگاه سينوپتيك سقز و با بهره گيري از شاخص هاي زيست اقليمي اوانز، ماهاني، ترجونگ، بيكر، فشار عصبي، سوز باد و دماي مؤثر در ماه هاي مختلف سال جهت تعيين ماه هاي مطلوب از نظر آسايش فيزيولوژي انسان مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان مي دهد كه در طول سال، طيف وسيعي از شرايط بيوكليمايي از گرم تا بسيار خنك و سرد در منطقه حاكم است و به ترتيب، ماه هاي مي، ژوئن، سپتامبر و اكتبر (خرداد، ارديبهشت، شهريور و مهر) از بيشترين فراواني مطلوبيت آسايش اقليمي در ميان شاخص هاي مختلف زيست اقليمي برخوردارند. بنابراين فعاليت هاي توسعه اي متأثر از شرايط اقليمي مي تواند به ترتيب اولويت هاي ذكر شده در اين ماه ها برنامه ريزي و اجرا گردند . از نتايج حاصل از اين بررسي مي توان در زمينه هاي مختلف عمران و توسعه ي شهري، گردشگري، معماري همساز با اقليم، بهداشت و سلامت انساني، پزشكي و مسائل مربوط به مكانيابي بهينه ي احداث واحدهاي بيمارستاني، آسايشگاهي و تفرجگاهي استفاده نمود.