نقش سيستمهاي كاري با عملكرد بالا در ارتقاء سرمايه اجتماعي سازماني

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سیستم های كاری با عملكرد بالا و سرمایه اجتماعی سازمانی با مولفه هایی؛ تراكم تعاملات، همكاری و كد مشترك میباشد. این پژوهشی از نوع توصیفی - پیمایشی است. جامعه اماری شامل ۱۲۰ نفر از كاركنان شاغل در شركت های مستقر در پارك علیم و فناوری دانشگاه تحصیلات تكمیلی علوم پایه زنجان، با حجم نمونه ۹۲ نفر میباشد. برای سنجش مولفه های پژوهشی از دو پرسشنامه استفاده شد. برای پایایی متغیرها (۰/۸۸۸، ۰/۷۸۰، ۰/۹۱۱ و ۰/۷۵۰) از ضریب آلفای كرون باخ استفاده شده است و برای روایی پرسشنامه ها از روایی محتوا و سازهای (همگرا و واگرا) استفاده شد. دادهها با استفاده از نرم افزار اسپیاساسی ۲۲ برای تحلیلی توصیفی و نرم افزار اسمارت پی الای ۳ برای تحلیلی استنباطی با مدل یابی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی ( PL S-SEM)، تجزیه وتحلیل شدند كه نتایج ضرایب مسیر آزمون فرضیه ها بین متغیرهای؛ ۰۶۶۴ ، ۴۹۵، ۰، ۰٫۵۸۲ و ۳۴۱. ۰ میباشند. اثرات كل آزمون فرضیه های آماری نشان می دهند كه رابطه مثبت و معناداری بین سیستم های كاری با عملكرد بالا و متغیرهای سرمایه اجتماعی سازمانی، تراكم تعاملات، همكاری و كد مشترك وجود دارد.