بهترين استراتژي مديريتي احياء مراتع (مطالعه موردي: حوزه آبخيز بريموند استان كرمانشاه)

The best management strategy for pasture restoration (Case study: Brimvand watershed Kermanshah Province)

از جمله راهكارهاي مهم براي بهبود وضعيت مراتع هر حوضه، مشخص شدن محدوده اين عرصه ها براي بهره برداران بومي ميباشد به نحوي كه در هر منطقه اشخاص استفاده كننده از نظر دامدار و تعداد دام مجاز مشخص و محدود گردند. اين امر مستلزم آناليز و برآورد توليد در هكتار ساليانه اين مراتع بوده و اين كار به منظور صدور پروانه چرا براساس اين توليد با رعايت تعادل بين دام و مرتع براي اشخاصي كه در منطقه داراي حقوق عرفي نسبت به مراتع مي باشند بايد صورت پذيرد. در حوزه آبخيز بريموند نيز اين امر صدق كرده و محدوده‌هاي عرفي وجود دارد ولي سيستم استفاده در اين مراتع سيستم شباني بوده به اين صورت كه دامداران بومي بصورت مشاء از مراتع موجود استفاده مي-كنند و هر كس در هر قسمتي از اين مراتع بدون توجه به فصل چرا ‌دام خود را تعليف مي نمايد. در اين مراتع وضعيت پوشش گياهي به مراحل حاد قهقرايي رسيده و تأثيرات چراي مفرط و فشار دام كاملاً مشهود است. هدف اين پژوهش اتخاذ بهترين تصمصم‌گيري به‌منظور احياء و حفاظت از مراتع محدوده مورد مطالعه بود. بدين منظور با استفاده از لايه‌هاي اطلاعاتي (شيب، جهت شيب، كاربري، پوشش گياهي، طبقات ارتفاعي، زمين‌شناسي) و تلفيق نقشه‌هاي مذكور واحدهاي كاري همگن تهيه و سپس با توجه به خصوصيات هر واحد براي آن بهترين‌ پروژه پيشنهاد شد. نتايج نشان داد براي حفظ و احياي 3137 هكتار از اراضي مرتعي واقع در زيراشكوب جنگل و مرتعي، 777 هكتار عمليات مديريت چرا، كنترل ظرفيت مرتع و تاريخ ورود وخروج دام در اراضي مرتعي منطقه و‌ 2360 هكتار عمليات حفاظت و قرق در محدوده جنگل‌هاي موجود در حوزه وشيب‌هاي تند پيشنهاد گرديد.