نقش عوامل جغرافيايي در فراواني روزهاي مه آلود مناطق جنوبي ايران

مه پدیده ای آب وهوایی است و آثاری سودمند و زیانبار در زندگی انسان دارد. تعیین نقش عوامل جغرافیایی طول، عرض و بلندا از تراز دریا در فراوانی روزهای مه آلود مناطق جنوبی ایران هدف اصلی این تحقیق بود. بدین منظور داده های ماهانه فراوانی روزهای مه آلود ۴۱ ایستگاه سینوپتیك و كلیماتولوژیك در هشت استان جنوبی كشور در طی یك دوره ۱۰ ساله (۲۰۰۵-۱۹۹۶) از دفتر خدمات ماشینی سازمان هواشناسی دریافت گردید، پس از دریافت داده ها در بین داده های برخی از ایستگاهها نقص داده مشاهده شد كه با استفاده از روش رگرسیون نقایص موجود بر طرف شد، و بر اساس داده های استخراج شده به ترسیم نمودارها و با استفاده از نرم افزار ARCG S نقشه های پهنه بندی ترسیم شد و در نهایت با استفاده از وایازی (رگرسیون) خطی نقش عوامل جغرافیایی (طول، عرض و ارتفاع) در فراوانی روزهای مه آلود بررسی گردید. نتایج بررسیها نشان می دهد، بیشترین فراوانی از نظر زمانی در فصل سرد سال در مناطق غربی، در فصل گرم در مناطق شرقی منطقه مورد مطالعه وجود دارد از نظر مكانی، مناطق ساحلی در كل سال بیشترین فراوانی را نسبت به مناطق خشكی داشته اند اما اختلاف بین این مناطق در فصل سرد كمتر شده است. نتایج همچنین نشان دادند كه در بین عوامل جغرافیایی بلندا از تراز دریا دارای بیشترین و طول جغرافیایی كمترین تاثیر را در فراوانی روزهای مه آلود داشته اند. تاثیر طول جغرافیایی دوره ای بوده به این ترتیب كه در دوره ی سرد سال بیشترین فروانی در مناطق غربی منطقه مشاهده شده و در دوره ی گرم بیشترین فراوانی در مناطق شرقی بوده است. با توجه به اینكه منابع رطوبتی در قسمت های جنوبی منطقه قرار دارند با افزایش عرض جغرافیایی فراوانی روزهای مه آلود به نحو چشمگیری كاهش پیدا می كند.