ارتباط آموزش‌عالي و بازار كسب و كار

پژوهش حاضر در مورد ارتباط بازار كار با دانشگاه و مراكز علمي با لزوم توجه به شايستگي‌هاي مورد نياز و راهكارهاي اساسي در برابر چالشهاي اشتغال در دنياي امروزي است. چنانچه اين شايستگي ‌ها به درستي شناسايي و به عنوان معيارهاي اوليه در نظر گرفته شوند، تا حد زيادي عملكرد دانش‌آموختگان در شناخت اهداف خود و نيازهاي بازار كار را تضمين خواهند كرد. اين بررسي با مرور و تحليل محتواي تحقيقات انجام گرفته، توانمندي‌هاي فارغ‌التحصيلان را شامل شايستگي‌هاي حرفه‌اي، علمي، اجتماعي و شخصي بررسي مي‌كند. آنچه مسلم است آموزش‌عالي با اتخاذ رويكرد هاي مناسب مي‌تواند نقش تكميلي خود را در توسعه اين شايستگي‌ها ايفا نمايد. از اين رو لازم است در برنامه‌هاي آتي خود به مواردي مانند: 1) سرفصل‌هاي دروس دوره‌هاي آموزشي را بر اساس زمينه‌هاي شغلي مرتبط بازبيني و تنظيم كند، 2) ارتباط دانشگاه با بخش‌هاي اجرايي را تقويت كند (از طريق دوره‌هاي كارورزي)، 3) معيارهايي كه نمايانگر حداقل دانش نظري و توان علمي آنان هستند را به صورت استاندارد براي هر رشته تحصيلي تعريف كند، 4) به منظور بهره بيشتر از توان علمي فارغ‌التحصيلان توجه با آموزش‌هاي كارآفريني مي‌تواند در اشتغال‌زايي تأثير مؤثري داشته باشد، توجه نمايد. در نتيجه اين مقاله به بحث در باره موارد ذكر شده مي‌پردازد و راهكار يا پيشنهاد‌هايي را در جهت بهبود ارتباط بهتر بازار و آموزش‌عالي ارائه مي‌دهد.