بررسي تغيير و تحولات معماري دوره هاي قاجار،پهلوي اول و پهلوي دوم

Architectural changes and transformations of the Qajar period, the first Pahlavi and the last Pahlavi

اصول طراحي معماري خانه در ايران از اواخر دوره قاجار و اوايل دوره پهلوي اول بر اثر تحولات سياسي، اجتماعي و اقتصادي تغييركرد. در دوره پهلوي اول، حاكميت متمايل به تغيير در شيوه هاي زندگي و به خصوص معماري خانه به شكل غربي بود، كه اين امر زمينه هاي فعاليت رابراي معماران مدرنيست در توسعه و ترويج ايجاد خانه به شيوه ي مدرن فراهم نمود. در دوران پهلوي با ظهور معماران ايراني تحصيل كرده دانشگاه هاي مختلف بالاخص دانشگاه هاي ايران جنبشي در جهت جستجو و يافتن راه حلي براي خروج از بحران بي هويتي و غرب زدگي در عرصه معماري سبب شد سبكي نوين از معماري مدرن ايراني بوجود آيد معماران ايراني امروزه سعي ميكنند طراحي و ايده هاشون مطابق با فرهنگ،اقليم و طبع و روحيه ايراني باشد . با نگاهي گذرا و سطحي به خانه هاي ساخته شده يا در حال ساخت در داخل كشور مي توان علت مهم شدن اين مسئله را دريافت. تمركز بر روي معماري مسكوني به عنوان كالبد اصلي شهر در هر زمان، ما را به اين سمت رهنمون مي سازد كه در كنار شناخت شرايط اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي و.... در دوره هاي مختلف ايران ، با فهم نكات مثبت و منفي اين نوع معماري و استفاده از تجارب معماري مدرن در ايران در پي بهبود شرايط سكونت فعلي باشيم. .آنچه در اين مقاله تلاش شده مسير حركتي معماري ساختمان هاي مسكوني از دوره ي قاجار تا پهلوي دوم مورد بررسي قرار گيرد ،كه اين تحولات باعث تحول در فرم پلان ها در اين دوره ها نيز بوده.روش پژوهش در نگارش اين مقاله به صورت تحليلي و توصيفي و روش گرد آوري داده ها به صورت اسنادي و كتابخانه اي بوده است.