شماره ركورد كنفرانس :
5268
عنوان مقاله :
امكان‌سنجي برنامه‌ريزي شهري ارتباطي در ايران
عنوان به زبان ديگر :
Feasibility of Communicative Urban Planning in Iran
پديدآورندگان :
خسروي علي alikhosravi9775@gmail.com دانشگاه شهيد بهشتي , جهانباني مهرگان mehrgan.jahanbani@yahoo.com دانشگاه شهيد بهشتي , عابدي بيزكي ولي valiabedi6332@gmail.com دانشگاه شهيد بهشتي
كليدواژه :
برنامه‌ريزي ارتباطي , نظريه‌ي برنامه‌ريزي , برنامه‌ريزي شهري , نظام برنامه‌ريزي ايران
عنوان كنفرانس :
يازدهمين كنفرانس ملي مهندسي عمران، معماري و توسعه شهري پايدار ايران
چكيده فارسي :
در پي نمايان‌شدن كاستي‌هاي رهيافت‌هاي سنتي در نظام برنامه‌ريزي شهري، نظريه و كنش‌هاي برنامه‌ريزي نيز دچار تحول شده و تلاش‌هايي جهت ارتقا فرآيند و فرآورده‌ي برنامه‌ريزي شهري صورت پذيرفت. با شروع و شكل‌گيري اين تغييرات، بستر حركت نظريه‌هاي برنامه‌ريزي از پوزيتيويسم/اثبات‌گرايي به نرماتيو/هنجاري فراهم گشت. در پي اين حركت، نظريه‌هاي جديد برنامه‌ريزي تبيين شد كه نظريه‌ي برنامه‌ريزي ارتباطي نيز از آن جمله است. برنامه‌ريزي ارتباطي بر آن است تا با فاصله گرفتن از رويكردهاي خردگرايانه و فردباورانه‌ي دهه‌هاي پيشين، روزنه‌اي باشد به‌سوي رويكردهاي اجتماع‌محور كه از فرآيندهاي پايين به بالا با تأكيد بر مقياس محلي در برنامه‌ريزي استفاده مي‌كند. در اين پژوهش تلاش شده تا ضمن بررسي اين نظريه، امكان‌سنجي بهره‌گيري از آن در نظام برنامه‌ريزي شهري ايران مورد ارزيابي قرار گيرد. درنهايت نيز به‌منظور تلاش جهت اجرايي نمودن اين ايده، پيشنهادهايي در اين راستا بيان مي‌گردند كه در آن، نقش سه بازيگر/كنشگر در نظام برنامه‌ريزي شامل برنامه‌ريز، نهادهاي رسمي و نهادهاي غيررسمي مورد بحث قرار گرفته است.
