تبيين نقش مؤلفه هاي معماري بيوفيليك در ارتقا كيفيت محيطي در فضاي آموزشي كودك

Explaining the role of biophilic architectural components in improving the quality of the environment in the child s educational space

يكي از مهمترين دوران زندگي آدمي كودكي است كه در رشد و بالندگي آن در آينده بسيار تاثير گذار است. فضاي آموزشي دومين محيطي است كه بعد از خانه كودكان اوقات خود را در آن سپري ميكنند و به عنوان خانه دوم اطلاق ميشود.خانه دوم جايگاه رشد و پرورش و شكوفايي استعداد كودكان است.اما در سال هاي اخير در طراحي براي كودكان طبيعت به دليل جدايي انسان از آن سهم ناچيزي به خود اختصاص داده است و از آن جا كه انسان موجودي جدا از پيرامون خود نيست و در هرلحظه از محيط تاثير مي پذيرد و به صورت متقابل بر آن تاثير ميگذارد و با توجه به ارتباط عميق طبيعت و آدمي و نقش و جايگاه طبيعت در زندگي او دوران كودكي طلايي و تاثيرگذارترين دوران براي پيوند طبيعت با كودك ميباشد و از آن جا كه بيشترين عمر كودكان در فضاي آموزشي سپري ميشود. كيفيت و ارتقاء محيطي فضاي آموزشي به عوامل متعددي بستگي دارد و معماري پديده اي است كه ميتواند تعامل ميان انسان، طبيعت و محيط كالبدي را ايجاد و يا توسعه بخشد و كيفيت زيستي انسان كمك شاياني بكند و معماري بيوفيليك به دليل برقراري پيوند ميان كودك يكي از گزينه هاي ارتقاء كيفيت محيط آموزشي مورد بررسي قرار ميگيرد. هدف از انجام اين پژوهش شناسايي مولفه هاي معماري بيوفيليك در ارتقا كيفيت محيطي در خانه ي كودك است. روش انجام اين پژوهش بر حسب هدف، روش تحقيق كاربردي و شيوه ي مطالعه بر حسب روش و ماهيت، توصيفي- تحليلي با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و تحليل محتوايي آنها بوده است. نتايج حاصل از پژوهش مبين اين موضوع است كه ايجاد ارتباط بين انسان و طبيعت در فضاي آموزشي سبب ارتقاي كيفيت محيط آموزشي ميشود.