تبيين پارادايم نظري عدالت فضايي در شهرسازي با تاكيد بر توسعه پايدار

Explaining the theoretical paradigm of Shahrazi’s space fairness, with confirmation of its expansion.

امروزه عدالت در ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، محيطي و ... آن، به عنوان هدفي لازم و نه كافي و يكي از مهمترين اهداف غايي در برنامه ريزي و طراحي شهري مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه انديشه عدالت خواهي در جهان شايد قدمتي به درازاي تمدن بشري داشته باشد اما انديشه هاي جديد پيرامون عدالت اخيراً در برنامه ريزي شهري مطرح شده است كه نيازمند واكاوي و بررسي بيشتر جهت كاربست نظري و عملي است. عدالت فضايي از جمله اين مفاهيم است بر اين اساس پژوهش حاضر ضمن معرفي نظريه شهر عدالت محور، مي كوشد تا ابعاد مختلف آن را چه در بعد نظري و چه در عرصه عمل بكاود. لذا در راستاي دستيابي به اين هدف، با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، به بررسي مفهوم عدالت، عدالت در شهر، اهميت آن در شهرسازي و برنامه ريزي شهري پرداخته، سپس با بهره گيري از مطالعات اسنادي سير تحول انديشه ها پيرامون عدالت و پس از آن عدالت فضايي بيان مي شود. در نهايت نيز پس از بيان اهميت بعد و ديدگاه فضايي و نيز ارتباط اين جنبه با عدالت و مفهوم عدالت فضايي از ديدگاه انديشمندان حوزه هاي مختلف بيان و مقايسه مي شود.