جايگاه مادر و زن در شاهنامه فردوسي و نقش ايشان در رزم‌هاي حماسي و پهلواني

زن در شاهنامه از فراز و نشيب شخصيت برخوردار است، هنگامي كه در رابطه با فرانك يا تهمينه مي‌خوانيم و در مقابل از سودابه سخن به ميان مي‌آيد و اين خلاقيت ذهني حكيم توس را مي‌رساند. فردوسي توانايي زن را در تعليم و پرورش پهلواني و مردان بزرگ بلكه فراتر از مردان نشان مي‌دهد وگوهري در زن پيوسته مي‌درخشد و شرافت حاصل مي‌سازد، همان شرم و پاكي و حياست. ايشان از حقوق زن و مقام زنان قهرمان پرور و مادران مي‌گويد. ازجمله تشخيص‌هاي قابل توجه فردوسي در رابطه با زن ايراني وفاداري او از يك طرف و ايثار و از خود گذشتگي است. در جايي فردوسي درايت زن را برتر از مرد مي‌داند: ازجمله در رابطه با پرورش و تربيت فرزندان فرزانه و قهرمان ملي و صالح كه ازجمله صفات يك زن در مقام مادر است. فردوسي در جاي جاي شاهنامه، پيوسته به نقش فرهيخته يك مادر اشاره مي‌كند. حضور فعال زن در داستان‌هاي شاهنامه، اعجاب‌انگيز است. زن در شاهنامه از خرد و تدبيري كه مردان شاهنامه دارند برخوردار است و اغلب به خاطر همين تدبير، ستايش مي‌شوند. توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رويدادهاي شاهنامه، فردوسي را از تهمت زن‌ستيزي مبرا مي‌كند.