(زن» و «زنانگي» محور هستي (بر مبناي علم الاسماء در عرفان اسلامي

عرفان اسلامي از آموزه منحصر به فردي تحت عنوان «علم الاسماء» برخوردار بوده و عارف همه هستي را مظهر و مجلاي اسماي الهي مي داند. از منظر عارف، «ايجاد هستي» مبتني بر اسماء بوده و حاصل تعين ذات و تجلي كنز مخفي است؛ گنج نهاني كه خواست تا شناخته شود و لذا تعين يافت. از اولين مرتبه جلوه گري ذات، «جمال و رحمت» الهي رخ نموده و «ايجاد» صورت مي گيرد. عارف اين فرايند را سريان حبّي و عشقي نام نهاده و در آن، جمال، لطف، انس و رحمت را غالب مي داند. حال با توجه به آموزه علم الاسماء كه در هر مظهري، اسمي از اسماي الهي را ظاهر و يا ظاهرتر است در پي آن هستيم تا روشن كنيم بر مبناي علم الاسماء مظهر اتم و اكمل اسماء مزبور «عنصر زنانگي» و «حقيقتِ زن» است كه در «عالم عين» اشاره به مصاديق عيني«زن» دارد؛ چرا كه هستي مبتني بر «خلق و ايجاد» است و اين صفات در مصاديق «زاينده و پوياي خلقت»، غلبه بيشتري دارد. روش اين تحقيق، توصيفي- تحليلي بوده و ابزار گردآوري داده ها به صورت كتابخانه اي است.