جايگاه مطالبه زن در تعارض خواسته زوجين در فرزندآوري

فرزندآوري كنشي به قدمت تاريخ بشر و فراتر از آن، به جهت عدم انحصار به بني‌آدم، به قدمت تاريخ حيات است. اختياري بودن فرزندآوري در انسان (به خلاف غريزي بودن آن در ساير موجودات) مباحثي در پي مي‌آورد كه اختلاف زوجين در فرزنددار شدن يا نشدن و راهكار حل آن از آن زمره است. اين تحقيق با توجه به فقدان مقرره‌اي قانوني در اين موضوع، با هدف دستيابي به راهكار حل تعارض خواست زوجين در مسأله فرزندآوري، با روش توصيفي - تحليلي به واكاوي متون فقهي و حقوقي مي‌پردازد و مي‌كوشد با موشكافي ماهيت حقوقي «فعل زادآوري»، پاسخي براي پرسش از راهكار خروج از اختلاف گفته شده بيابد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد، «فرزندآوري» را بايد در زمره حقوق جمعي به شمار آورد كه جز از گذرگاه توافق زوجين قابل استيفا نيست و فرد طالب فرزند، براي نيل به خواسته‌ خويش، چاره‌اي غير از گفتگو و تحصيل رضايت و موافقت طرف‌ ديگر ندارد. عدم مخالفت آموزه‌هاي ديني با اين روند، نشان مي‌دهد از نظر اسلام بقاي خانواده در گرو فرهنگ گفتگو محور است. اين ماهيت هم‌چنان ايجاب مي‌كند كه توسل به هر قسمي از الزام يا نهاد الزام‌كننده ممنوع باشد كه بيان ديگر آن تقدم دائمي خواست فرد مخالف فرزندآوري است.