توسعه اقتصاد ديجيتال در پيراشهر آينده؛ رهيافتي راهبردي

كليات: در كشورهاي جامانده از توسعه و كم برخوردار، تكاپو براي گذار از وضع موجود يك اقدام جدي و دغدغه اي بنيادين است كه در اين ميان نيل به دگرش اقتصادي در فضاهاي جغرافيايي از خطيرترين آن است. تجارب پيشتازان در امر توسعه مويد اين است كه تحولات، نيازمند كاربست تنوع راهبردي جهت تحقق اهداف است. گسترش فضاهاي پيراشهري به عنوان يك ترند فضايي كه به موازات كلان روند شهرنشيني در جهان سوم به وقوع پيوسته و استمرار دارد؛ براي ايجاد توسعه و تحوالت مثبت در اين فضاها نياز به راهبردهايي كارآ و خصوصاً سازگار با شرايط روز جهان است. با بررسي رخدادهاي گذشته در جهان و چشم اندازها و سناريوهايي كه براي آينده آن ترسيم شده، ميتوان دريافت كه توسعه اقتصاد ديجيتال در فضاهاي پيراشهري كشورها نظير ايران ميتواند يك راهبرد مناسب براي برنامه ريزي آينده باشد. بدين سان در نوشتار حاضر سعي شده تا ابعاد راهبرد مذكور براي كمك به برنامه سازيها و برنامه ريزي هاي بعدي در كشور، تشريح و تبيين شود. روش تحقيق: اين نوشتار با رويكردي تحليلي و با استفاده از مطالعه ي اسنادي تدوين شده است. يافته ها: فضاهاي پيراشهري كه غالبا سرريز جمعيتي كلان شهرهاي ملي و منطقه اي را در خود جاي داده است، كانون رو به تزايد انباشت ناكامي ها و پس زدگي ها ناشي از مديريت هاي ناكارآ در سطوح مختلف محلي تا ملي و گاها فراملي نيز ميباشد. بنابراين از الزامات برنامه ريزي براي دگرگوني اقتصادي در اين فضاها، تناسب توأمان راهكارها و راهبردها با اقتضائات محلي، ناحيه اي، ملي و فراملي است. اقتصاد ديجيتال به سبب قابليت هاي ذاتي آن، با تنگناهايي كه رويكرد سنتي اقتصاد دچار است، مواجه نيست. از اينرو، با مصاديقي نظير حذف برخي هزينه ها، سرعت در تبادل و رويارويي توليد كننده و متقاضي، حذف واسطه ها، پويا نمودن سرمايه هاي انساني جديد و غيره، ارتقا بهره وري و امكان دريافت درآمد بيشتر را براي خانوارهاي ساكن فراهم مي آورد. در فضاي جغرافيايي ايران، ضعف زيرساخت هاي لازم براي توسعه اقتصاد ديجيتال اصلي ترين منابع براي تحقق اين راهبرد است. نتايج: توسعه اقتصاد ديجيتال براي سكونتگاه هاي پيراشهري علاوه بر اينكه يك راهبرد كليدي براي ايجاد تحولات در عصر كلان- روندهاي شناخته شده جهان محسوب ميشود، يك ضرورت اساسي نيز به شمار ميرود. چرا كه روند تغييرات جهان نشان ميدهد كه شهرها در دنياي مدرن به عنوان هسته هاي انباشت تكنولوژي هاي مدرن و هوشمند، با سرعتي فزونتر از گذشته توسعه اقتصادي (الاقل نسبت به پيرامون خود) خواهند داشت. در اين رهگذر، اقتصاد فضاهاي پيراموني چنانچه برپايه چارچوب سنتي تدوام يابد، شكاف هاي برخوردار بسيار عميق و ناخرسندي هاي اجتماعي بيش از پيش خواهد شد. بنابراين، فراهم كردن زيرساخت هاي لازم براي بكارگيري اقتصاد ديجيتال در امور اقتصادي، ميتواند باعث برطرف شدن مشكلات شود وتاثير چشمگيري در پيشرفت و توسعه پيراشهرها دارد.