مرگ در آينه مَثَل بلوچي

ضرب المثل ها از قالب هاي تراش خورده و رساي زبانند كه ديگرسوي زندگي نوع بشر يعني پايان هستي و مرگ در آن بازتاب ويژه اي دارد. پژوهش حاضر بر آن است تا با رويكردي فرهنگي و انديشگي به روش توصيفي – تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي انديشۀ مرگ و نگرش قوم بلوچ به آن را از راه ضرب المثل ها بررسي كند. در ضمن عبارات ضرب المثل ها به زبان و رسم الخط بلوچي ثبت و به خط بين المللي فنوتيك آوا نويسي شده اند تا براي غير بلوچ ها خواندني و قابل فهم باشند.يافته هاي پژوهش روشن ساخت كه نگرش قوم بلوچ نسبت به مرگ، آميزه اي از ايدئولوژي، تجربه، فرهنگ و احساس است كه نمود آن را مي توان در يكساني تعابير مثل هاي بلوچي با تعابير قرآن، تقديرپنداري و خدايي يافتن مرگ، همگاني بودن نيستي، بي اعتباري دنيا و ناتواني آدمي در برابر مرگ و پرهيز از غفلت در برابر آن، دشواري مرگ عزيزان و در معرض نيستي بودن دائميِ آدمي در ضرب المثل ها قابل مشاهده و تحليل است.