تبيين رابطۀ سرمايۀ فرهنگي و سبك هاي يادگيري (مورد مطالعه دانشجويان علوم اجتماعي دانشگاه گلستان)

در دنياي امروز، رشد فكري و پيشرفت بشر و تحقق شايستگي ها از طريق يادگيري تحقق پيدا مي كند. يكي از عوامل موثر بر يادگيري افراد كه ارتباط كمي با ضريب هوشي دارد، سبك يادگيري است كه آن را مي توان به عنوان مولفه اي نسبتا پايدار از نحوۀ دريافت و تعامل فرد با محيط يادگيري توصيف كرد. پژوهش حاضر به دنبال تبيين رابطۀ سرمايۀ فرهنگي و سبك يادگيري دانشجويان علوم اجتماعي دانشگاه گلستان است. جامعۀ آماري مورد مطالعه در اين پژوهش كه به شيوۀ پيمايش و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام شده است شامل كليۀ دانشجويان علوم اجتماعي دانشگاه گلستان در مقطع كارشناسي و كارشناسي ارشد در سال 1402 است كه با روش تمام شماري مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها بيانگر اين است كه با توجه به مجموع نمرات كسب شده براي هر فرد پاسخگو، الگوي غالب در ميان دانشجويان، سبك يادگيري آزمايشگري فعال مي باشد. پس از آن سبك يادگيري مفهوم سازي انتزاعي قرار دارد و سپس سبك يادگيري مشاهده تأملي و در آخرين رتبه سبك يادگيري تجربه ي عيني قرار گرفته است. نتايج تحليلي حاكي از آن است كه ميزان سرمايه فرهنگي و ابعاد آن در ميان دانشجويان از وضعيت مطلوبي برخوردار نبوده و بر مبناي هر چهار سبك يادگيري، تفاوت معني داري با يكديگر ندارند، به اين معني كه دانشجويان با سبك‌هاي يادگيري متفاوت، سرمايه فرهنگي مشابهي دارند. نتايج اين تحقيق و ماهيت موضوع، لزوم پرداختن به مبحث سبك‌هاي يادگيري و نقش انواع سرمايه‌هاي اجتماعي و فرهنگي در آن را توسط محققان حوزه جامعه شناسي و از زاويه نگاه جامعه شناسانه مبني بر آموزش بينش جامعه‌شناختي دو چندان مي‌كند.