قاعده انگاري قاعده عدم دليل دليل علي عدمه و كار برد آن در حقوق

The principle of the rule of absence of causality and its application in law

قاعده انگاري در فقه و حقوق برگرفته از احاديث و آيات قرآن يا سيره علما ميباشد و از اين رو پژوهش پيش رو قاعده انگاري از حديث و سيره علما و استدلال استفاده شده است ، لكن قاعده عدم دليل يعني اينكه اگر چيزي دليل آن در مقام اثبات نباشد، نمي توان آن را پذيرفت و همين دليل است بر اينكه آنچيزي وجود ندارد و از اين رو فقها ودانشمندان براي عدم پذيرش سخن ديگران كه دليل علمي ندارد از اين قاعده براي رد سخن مخالف استفاده ميكنند. در حقوق نحوه كاربرد آن به اين نحو است ، در جايي كه در طرح دعوا ادله كافي براي اثبات مدعي ندارند ، اول قبل از طرح دعوا فحص براي اماره قانوني و يا قضايي وجود داشته باشد و اگر ادله يافت نكردند قضات ان دعوا را نپذيرند و قرار رد دعوا صادر كنند و در شكايت در صورتي ادله نباشد ، اصل برائت را صادر كنند و همين باعث ميشود كه اشخاص بايد ، ادله براي اثبات ادعاي خود داشته باشند و نتيجتاً اين ميشود كه اشخاص طرح دعواي واهي يا شكايت واهي انجام ندهند و همين جهت به دنبال قاعده انگاري براي عدم دليل پرداخته شده است، البته اين قاعده قابليت تجميع با ديگر قواعد فقهي و حقوقي نيز دارد كه مي توان از قابليت هاي اين قاعده آن را پنداشت .