ماهيت جبران خسارت در تعهدات مقيد به زمان (تعهدات وحدت مطلوب)

The nature of compensation in time-bound obligations (optimum unity obligations)

در عالم حقوق، اگر تعهدات به‌صورت طبيعي و معهود خود انجام پذيرد بدون اين‌كه خسارتي به بار آورد و نياز به جبران خسارت باشد خاتمه مي‌يابد. بااين‌وجود هميشه تعهدات اين سير طبيعي را طي نمي‌كنند و تعهدات گاهي اجرا نمي‌شوند يا به‌صورت ناقص يا با تأخير در اجرا همراه‌اند و اين نقص تعهد موجب ورود ضرر و خسارت به شخص يا اشخاص طرف تعهد مي‌شود. لزوم جبران خسارت در صورت ورود ضرر و زيان ناشي از نقص تعهد، امري بديهي بوده و تقريباً در اكثر نظام‌هاي حقوقي دنيا پذيرفته‌شده است. در اغلب موارد تعهد بايد در زمان و مكان معيني انجام شود (تعهد مقيد به زمان يا تعهد وحدت مطلوب) در غير اين صورت انجام آن تعهد در غير زمان و مكان معهود بيهوده بوده و مطلوب نيست و در صورت عدم اجراي به‌موقع تعهد وحدت مطلوب، به دليل اين‌كه اجراي تعهد موصوف بي‌فايده شده اصل تعهد نيز به‌كلي ساقط مي‌شود. هدف اصلي اين جستار بررسي اين موضوع است كه جبران خسارت چه تأثيري بر تعهد وحدت مطلوب نقض شده دارد؟ به‌عبارت‌ديگر آيا اين جبران خسارت بدل از اجراي اصل تعهد محسوب مي‌شود يا ماهيت ديگري دارد.