اصول علمي و تجربي در عيب يابي هاي الكتريكي

با پيشرفت روز افزون در مدرنيزه كردن صنايع و استفاده از تجهيزات الكتريكي با قابليت هاي مطلوب،اهميت عيب يابي و تعميرات آنها نيز افزايش يافته است.با توجه به اينكه هزينه هاي فرآيند توليد درصنايع افزايش يافته،مديران صنايع نهايت تلاش خود را مي كنند در صورت وقوع عيب در تجهيزات الكتريكي با استفاده از كارشناسان عيب يابي و تعميرات،تجهيزات را تعمير و در مدار توليد بازگردانند.يك كارشناس عيب يابي و تعميرات بايد در شروع كار خويش براي عيب يابي بتواند با تجزيه تحليل عيب و شناسايي آن،روش تعمير را بيابد و با رعايت اصول فني و ايمني تعميرات را انجام دهد. شغل عيب يابي از جمله مشاغل تحليلي-عملي و نيازمند ادراك بالا است.براي عيب يابي و تعمير، اصول و شرايطي لازم است كه منجر به موفقيت در انجام آن مي شود و عدم آشنايي با اصول و شرايط و روند كار را سخت مي كند،لذا كارشناس عيب يابي بايد اطلاعات جامعي از تئوريات و مهارتهاي عملي برق و الكترونيك را دارا باشد.اطلاعات فني از دو راه اساسي و توأم يعني مطالعه و كار حاصل مي شود.مطالعه به اين معني است كه فرد بايد كتب و دستورالعمل ها،ديتا شيت ها و ساير مفاهيم مربوط به برق و تجهيزات را به خوبي مسلط باشد و كار يعني،تمامي قطعات الكتريكي را از نظر ظاهري بشناسد و مشخصات آنها را از طريق ديتا شيت تشخيص دهد و بتواند با دستگاههاي اندازه گيري و تشخيص عيب به صورت صحيح كار كند و از طريق آنها عيب را به صورت علمي تشخيص دهد. عيب در اثر عواملي چون اتصال غلط به منبع تغذيه،رطوبت،اشكال در توليد دستگاه و...ايجاد مي شود.در پروسه عيب يابي و انجام تعميرات بايد از دانش فني و تجربي به همراه آزمايشات لازم بهره برد.اين دانش فني شامل تشخيص اتصال كوتاه و مدار باز بودن تجهيزات،تست عايقي،تست سيگنال است.بايد توجه داشت كه قبل از انجام تعميرات و اتصال تجهيزات الكتريكي به مدار عواملي كه سبب وقوع عيب در تجهيز شده اند را از بين برد.