اثربخشي زوج‌درماني راه‌حل‌محور بر صميميت زناشويي و ثبات ازدواج در زوجين

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي زوج‌درماني ‌راه‌حل‌محور بر صميميت زناشويي و ثبات ازدواج در زوج‌ها صورت گرفت. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه زوج هاي مراجعه كننده به مركز مشاوره آموزش و پرورش شهر قاين در بهار 1397 بود. انتخاب گروه نمونه، با روش نمونه گيري هدفمند با جايگزيني تصادفي انجام شد. بدين ترتيب، از بين افراد داوطلب شركت در جلسات كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند(40 نفر)، به صورت تصادفي 20 نفر(10 زوج) انتخاب شدند و از طريق جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند (هرگروه 10 نفر، شامل 5 زوج). معيارهاي ورود به مطالعه عبارت بود از: 1. كسب نمره بالا(1 انحراف معيار بالاتر از ميانگين(17-18.45)) در پرسشنامه بي‌ثباتي ازدواج، 2. شركت در جلسات همراه با همسر. ابزار پژوهش عبارت بود از شاخص بي‌ثباتي ازدواج و پرسشنامه صميميت زناشويي، كه ابتدا روي هردو گروه آزمايش و گواه به صورت پيش‌آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمايش تحت زوج‌درماني راه‌حل‌‌محور (متغير مستقل) قرار گرفت (8 جلسه 90 دقيقه‌اي در طي 8 هفته) و گروه گواه تحت هيچ مداخله‌‌‌‌‌‌اي قرار نگرفتند. سپس براي هردو گروه پس‌آزمون انجام شد. داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از روش تحليل كواريانس تك متغيره و روش هاي آمار توصيفي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه زوج‌درماني ‌راه‌حل‌محور به طور معناداري، ثبات ازدواج و صميميت زناشويي زوج‌ها را افزايش داده بود. نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌تواند راهگشاي مشاوران و درمانگران در كمك به زوج‌ها باشد.