بررسي عوامل موثر بر گرايش نوجوانان و جوانان به مواد مخدر

ايران كشوري وسيع و داراي سابقه غني فرهنگي و اجتماعي است. در طول سه دهه اخير كشورمان شاهد تغييرات بسيار عميق اجتماعي بوده است. به اين معني كه در حال گذر از جامعه در حال توسعه و سنتي به سمت جامعه صنعتي بوده ايم. اين فرايند گذر در تعامل با خصوصيات منحصر به فرد فرهنگي و اجتماعي ايران منجر به مشكلات اجتماعي قابل توجهي شده است كه اعتياد به مواد مخدر از نمونه هاي بارز آن است. اعتياد به مواد مخدر به عنوان يك مشكل اجتماعي، پديده اي است كه علاوه بر زمينه هاي ناسالم اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي؛ زمينه هاي شخصيتي، رواني و تربيتي نيز در چگونگي ابتلا به آن از اهميت زيادي برخوردار است. اهميت توجه به اعتياد به مواد مخدر از آنجا مشخص مي شود كه بنا به عقيده بسياري از كارشناسان معتاد مجرم نيست، بلكه بيمار است. همچنين معتادان مولد و سازنده نيستند و حتي نسبت به اعضاي خانواده خود بي تفاوتند. روابط اجتماعي معتاد بسيار سطحي و تصنعي است و به ندرت مي تواند پيوندهاي مستحكم عاطفي، وفاداري و تعهد داشته باشد. بنابراين، جامعه به افراد معتاد اعتماد ندارد و اگر معتادي براي كار مراجعه كند كسي به او شغلي نمي دهد و اين افراد از جامعه طرد مي گردند. بنابراين معتادان براي تأمين زندگي و مواد مخدر خود متوسل به ارتكاب جرايم مي شوند و بدين ترتيب اعتياد به مواد مخدر زمينه بسياري از انحرافات در جامعه مي شود كه امنيت اجتماعي را به خطر مي اندازد. تمامي مصرف كنندگان نيز در آغاز بصورت تفنني شروع به مصرف مواد مي نمايند در حالي كه همين موضوع پس از مدتي به الگويي اجباري براي مصرف تبديل مي شود. در اين مجال سعي مي كنيم با شناسايي علل و عوامل اصلي گرايش به اعتياد و سوء مصرف مواد و تلاش در جهت كنترل پيش زمينه هاي شخصيتي و اجتماعي و رواني محرك اعتياد مي توان تا حد زيادي به پيشگيري از اين بلاي خانمان سوز پرداخت و از تسري اين پديده جلوگيري بعمل آورد.