اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انعطاف پذيري شناختي در زنان متاهل

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انعطاف پذيري شناختي در زنان متاهل انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با دو گروه آزمايش و كنترل مي باشد و جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان متاهل 25-50 سال فراخواني در فضاي مجازي تمايل خود را براي شركت در پژوهش اعلام نمودند مي باشد كه تعداد آن ها 120 نفر تشكيل دادند، با توجه به روش پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس30 نفر به صـورت داوطلبانه و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند(15 نفربراي هر گروه) انتخاب شدند. گردآوري داده ها توسط پرسشنامه هاي انعطاف پذيري شناختي وال وادنر و دنير انجام شد و مداخله توسط پروتكل پذيرش و تعهد انجام شد. همچنين از روش آماري تحليل كواريانس چند متغيره(مانكوا) جهت تحليل داده ها استفاده شد، نتايج حاكي از آن بود كه در مجموع تفاوت معنادار بين نمره كل و خرده مقياس هاي دو پرشسنامه انعطاف پذيري شناختي در پيش آزمون و پس آزمون در دوگروه آزمايش و كنترل در زنان متاهل وجود داشت. كلمات كليدي: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد ، انعطاف پذيري شناختي.