بررسي تأثير فرزند پروري مبتني بر طرحواره بر سطوح خلاقيت در كودكان پيش‌دبستاني

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي فرزند پروري مبتني بر طرحواره بر سطوح خلاقيت، كودكان پيش‌دبستاني مادراني كه ارتباط ضعيفي با فرزند خود دارند، در سال 1400 انجام گرفت. روش: پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. به اين منظور از بين مادران مراجعه‌كننده به موسسه رويش نهال مهر واقع در بخش مركزي فلاورجان اصفهان، 30 نفر از مادراني كه در پرسش‌نامه ارتباط مادر و كودك (رأس، 1961)، نمره‌اي كمتر از نقطه برش هر حيطه كه بين 31 تا 41 مي‌باشد، كسب نمودند، به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (هر گروه 15 نفر). شركت‌كنندگان قبل و بعد از مداخله به ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي خلاقيت عابـدي (1372)، پاسخ دادند. مشاركت‌كنندگان گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 2 ساعتي تحت دوره درماني فرزند پروري مبتني بر طرحواره بر اساس مدل طرحواره درماني يانگ (يانگ و همكاران،2003)، قرار گرفتند، اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها به روش تحليل واريانس اندازه‌هاي تكراري با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تجزيه‌وتحليل شدند.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه با آموزش فرزند پروري مبتني بر طرحواره به مادران، مي‌توان سطوح خلاقيت را بهبود بخشيد (P≤0/05). نتيجه گيري: بنابراين با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان در جهت افزايش ميزان خلاقيت، از آموزش سبك‌هاي فرزند پروري مبتني بر طرحواره به مادران بهره نمود كه اين امر باعث خانواده سالم و در نهايت جامعه سالم مي شود.