مدلسازي معادله هاي ساختاري خودتاب آوري و علائم افسردگي: بررسي نقش واسطه اي عزت نفس

مقدمه: دانشگاه مكان پر استرسي است كه مي تواند سبب ايجاد نشانه هاي افسردگي شده و مجموعه حساسي جهت مطالعه سلامت رواني دانشجويان است. دانشجويان اغلب به دليل دوري از خانواده، زندگي با ساير دانشجويان، فشارهاي محيط هاي آموزشي و آينده چكيده در خطر ابتلا به افسردگي هستند. هدف از اين مطالعه، بررسي رابطه خودتاب آوري با علائم افسردگي با نقش واسطه اي عزت نفس مي باشد. مواد و روش ها: مطالعه اي مقطعي تحليلي بر روي 150 نفر از دانشجويان دانشگاه شيراز در سال 1401 انجام شد. شركت كنندگان به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. جهت سهولت دسترسي به دانشجويان رشته هاي مختلف، علاوه بر تكميل پرسشنامه به صورت دستي، پرسشنامه ها (شامل پرسشنامه خودتاب آوري، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ و خرده مقياس افسردگي پرسشنامه كوتاه نشانه هاي بيماري) به صورت پرسلاين نيز طراحي شد و در گروه هاي مختلف دانشجويي دانشگاه شيراز ارسال شد. همه شركت كنندگان داوطلب بودند. در نهايت از يك مدل معادلات ساختاري به منظور آزمايش مدل نظري ارائه شده استفاده شد. در مدل مذكور، ارتباط مستقيم خودتاب آوري با علائم افسردگي و همينطور ارتباط غير مستقيم آن با نقش واسطه اي عزت نفس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: در مطالعه ي ما بين خودتاب آوري و علائم افسردگي، به طور مستقيم و همچنين به طور غير مستقيم و با نقش واسطه اي عزت نفس، رابطه معكوس و معناداري وجود داشت(P