ضرورت ايجاد دوقلوي ديجيتال براي شهرهاي آينده ايراني (مورد مطالعه: شهر كرمان)

يك دوقلوي ديجيتال شهري كپي دقيق واقعيت نيست، بلكه يك انتزاع پيچيده از شهرهاي امروزيست كه به بهترين وجه ميتواند به عنوان ظرفي براي مدل ها داده ها و شبيه سازي ها مشخص شود. اين مقاله باروش توصيفي- تحليلي ورويكرد اكتشافي به دنبال پي جويي اين مساله است كه حوزه هاي كليدي براي شهرهاي آينده ايراني چه مواردي مي باشد. بر اين اساس شهركرمان به‌عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شد. نتايج نشان ميدهد كه ظرفيت زيرساخت هاي اقتصادي اجتماعي و نهادي شهر براي شكل گيري شهرهاي دوقلو و هوشمندآينده ضعيف است و نياز به برنامه ريزي هاي اساسي درزمينه هوشمند سازي شهر و افزايش امكانات تكنولوژيكي دراين زمينه دارد. از سوي ديگر اين تكنولوژي مي تواند در مدل سازي ساختمان ها ديجيتال، مدل شبكه ي خياباني، اطلاعات مربوط به تحرك شهري، داده هاي شبكه ي حسگر، تجسم، نمايش و مديريت داده ها براي بهبود مديريت شهري و در نهايت بالارفتن كيفيت زندگي شهروندان استفاده شود و رضايت و آسايش شهروندي را در بهره وري از خدمات شهري را موجب شود. از اين رو پيشنهاد ميشود در ساختار مديريت شهري و شهرداري شهركرمان بخشي را جهت فناوري اطلاعات با رويكرد شهرهاي هوشمند و دوقلو مدنظر قرار گيرد تابه صورت تخصصي و جداگانه بر روي اين موضوع، تحقيقات و پژوهش هاي لازم انجام و فازعملياتي آن هرچه سريع ترآغاز شود. همچنين دراين تحقيق يك دستوركارتحقيقاتي براي بهبود عملكرد دوقلوي ديجيتال پيشنهاد شد، اين دستوركار مي تواند آگاهي موقعيتي عميق تر از فرآيند ها و فعاليت هاي شهر را به دليل جمع آوري داده هاي پيشرفته وگنجاندن اجزاي اضافي شهر ارتقا دهد و مسير را جهت بهره وري هرچه بيشتر وسريع تراز دوقلوي ديجيتال براي رسيدن به اهداف موردنظر هموار كند.