كليدواژه :
ايران , دكترين , پدافند , ژئوپليتيك , جغرافيا , غرب آسيا.
چكيده فارسي :
دكترين تهاجمي، دكترين پدافندي را شكل مي دهد. ارسطو، مكيندر، هوفر، اسپايكمن، ماهان، كيسينجر، برژينسكي، كوهن، هانتينگتون، فوكوياما و دانشمنداني كه در مورد قدرت، روابط بين الملل و ژئوپليتيك كار كرده اند، همگي بر اين مورد وفاق دارند كه ايران كشور راهبردي و استراتژيك مي باشد. به همين دليل هميشه مورد تهديد بوده است، افزايش كنش گري ايران در غرب آسيا از سال ۲۰۰۵ در قالب محور مقاومت همراه با نمايش قدرت از هند تا مديترانه موجب مطرح شدن ايران به عنوان يك قدرت منطقه اي شده است. دكترين پدافندي اين قدرت منطقه اي فعال شاخص ها و عناصري با منشا و ريشه باستاني براساس جغرافياي ايران دارد. اين نوشتار با بهره گيري از روش تحليلي –توصيفي مبتني بر منابع كتابخانه اي و اينترنتي در پي پاسخ به اين سوال است كه مولفه هاي دكترين پدافندي نوين ايران چيست؟ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد عناصري چون موقعيت هاي منحصر به فرد ژئوپلتيك، ژئواستراتژيك، ژئوكالچرال، نيروهاي نيابتي با مضمون هويت ايراني-اسلامي در غالب مدت، وسعت و تنوع ، قالب اصلي دكترين پدافندي مي باشد كه تماما دفاعي جهت تأمين بازدارندگي، تاب آوري و ارتقاي قدرت ملي است نه توسعه طلبانه و انبساطي.
چكيده لاتين :
Offensive doctrine forms defensive doctrine. Aristotle, Mackinder, Hofer, Spykman, Mahan, Kissinger, Brzezinski, Cohen, Huntington, Fukuyama and scholars who have worked on power, international relations and geopolitics all agree that Iran is a strategic country. be For this reason, it has always been threatened, Iran s increased activity in West Asia since 2005 in the form of the axis of resistance along with the show of power from India to the Mediterranean has caused Iran to emerge as a regional power. The defense doctrine of this active regional power has indicators and elements with ancient origins and roots based on Iran s geography. Using descriptive-analytical method based on library and internet sources, this article seeks to answer the question, what are the components of Iran s modern defense doctrine? The findings of the research show that elements such as unique geopolitical, geostrategic, geocultural positions, proxy forces with the theme of Iranian-Islamic identity in most of the duration, extent and diversity are the main form of the defense doctrine, which is completely defensive to provide deterrence, resilience. And it is the promotion of national power, not expansionist and expansionist.
