توسعه گردشگري به اتكاء منابع محيطي در شهرهاي آينده مورد مطالعه: شهر خوانسار)

گردشگري يكي از اركان مهم اقتصاد شهرهاي آينده را تشكيل خواهد داد. هدف اين مقاله تحليل نقش منابع محيطي بر توسعة گردشگري شهر 22 هزار نفري خوانسار است. روش پژوهش اكتشافي- ارزيابي بوده است. شناسايي متغيرهاي تاثيرگذار، با مطالعه در ادبيات تحقيق و نظرخواهي از خبرگان صورت گرفته و ارزيابي ميزان تاثيرگذاري آنها توسط نمونه آماري متشكل از 350 گردشگر و به كمك ابزار پرسشنامة محقق ساخته اي كه مشتمل بر 37 گويه در 5 طيف ارزيابي بوده، صورت گرفته است. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون هاي فريدمن و تي تست تك نمونه اي استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان دادند كه 15 متغير از مجموع 37 متغير، در ايجاد انگيزه براي سفرهاي گردشگري در خوانسار «تاثيرگذار» بوده، 13 متغير «نسبتاّ تاثير گذار» و 9 متغير «فاقد تاثيرگذاري»، ارزيابي شده اند. از متغيرهاي «تاثير گذار»، 4 متغير جنبة طبيعي- محيط زيستي داشته، 4 متغير مربوط به بعد فرهنگي بوده، و 2 متغير جنبة خدماتي- رفاهي داشته اند. همچنين در هريك از ابعاد اقتصادي و اجتماعي – نهادي نيز 3 متغير، «تاثيرگذار» شناخته شده اند. از متغيرهايي كه «نسبتاّ تاثيرگذار» ارزيابي شده اند 5 مورد جنبة خدماتي – رفاهي داشته، 4 مورد اجتماعي – نهادي و 2 مورد طبيعي – محيط زيستي بوده و در هر كدام از ابعاد اقتصادي و فرهنگي نيز يك متغير در اين طيف، ارزيابي شده است. به همين ترتيب، 7 متغير شناسايي شدة مرتبط با جذب گردشگر به شهر خوانسار كه «فاقد تاثيرگذاري» دانسته-شده اند جنبة طبيعي – محيط زيستي داشته و دو مورد شامل امنيت و مبلمان شهري جنبة اجتماعي – نهادي داشته اند. همچنين نتايج آزمون تي نشان داد كه براي جلب گردشگر، دو بعد اقتصادي و فرهنگي داراي جذابيت بسيار بوده و سه بعد ديگر، جذابيت بينابيني داشته اند. در مجموع مي توان دريافت كه برخلاف پيشينة شهرت اين شهر، جايگاه طبيعت و محيط زيست در منابع گردشگري خوانسار در زمان انجام تحقيق براي جلب گردشگر چندان مناسب نبوده و خشكسالي ها و عوامل ديگر، جذابيت هاي محيط طبيعي آن براي گردشگران را تا حدود زيادي از بين برده است.