كاركرد شعر در بيان اهم عقايد و معارف اماميه در دوران خفقان و فشار دستگاه سياسي حاكم مورد مطالعه: «قصيده غديريه ابوتمام طايي»

آدمي در برابر هنر منفعل و خاضع است. مفاهيم كليدي و راهبردي را مي‌توان از طريق هنر، به‌ويژه شعر در سريع‌ترين و زيباترين شيوه منتقل كرد. تأثير و نفوذ اين قالب هنري در قلوب قابل‌توجه است. شعر در دوره اهل بيت عليهم‌السلام رسانه‌اي حياتي محسوب مي‌شد از آن رو كه بسيار سريع فراگير مي‌شد و آحاد جامعه از آن مطلع مي‌شدند. گاهي يك بيت فرد يا گروهي را عزيز يا رسوا مي‌كرد. در دوراني كه ولايت اهل بيت عليهم‌السلام جرمي نابخشودني بود و نيز شعر و ادبيات در خدمت مجالس عياشي و طرب حاكمان و ثروتمندان جامعه قرار گرفته بود، شاعراني آزاده و حق‌طلب با استفاده از شعر خود، معارف و عقايد اماميه را با صداي رسا مطرح كرده و از سوي اهل بيت عليهم‌السلام و در مجالس ايشان مورد تشويق و عنايت قرار گرفتند. يكي از اين شاعران ابوتمام طايي است كه با قلم روان و اعجاب‌انگيز خود اهل فن و مردم عادي را شگفت‌زده كرده و با شجاعت و هنرمندي به دفاع از عقايد حقه اماميه پرداخته است. اين پژوهش در صدد اثبات كاركرد شعر و ادبيات در نشر و گسترش ديدگاه‌ها و پيام‌هايي است كه در شرايط فرهنگي – اجتماعي و سياسي خاص با ملاحظات و محدوديت‌هايي همراه هستند و مصلحت مانع ابراز مستقيم آنها مي‌شود. اين كاركرد در طول تاريخ به اثبات رسيده است و امروز نيز در موقعيت‌هايي كه بيان عقايد حقه تشيع كه گاهي ممكن است چالش‌هايي را در سطح جامعه ايجاد كند، نقشي اساسي ايفا مي‌كند و نه تنها شيعيان را از موضع انفعال و عقب‌نشيني رهايي مي‌بخشد، بلكه مسير جديدي را براي كنشگري فعال به‌صورت صحيح و هنرمندانه مي‌گشايد.