تاثير محلول پاشي اسيدهاي آمينه، بر رشد و عملكرد دو رقم ريحان (خوراكي و دارويي)

امروزه استفاده وسيع از كودهاي معدني سبب افزايش نگراني در مورد سلامت انسان گرديده است، همچنين مخاطرات زيست محيطي و نگراني زياد در خصوص پايداري سيستم هاي موجود كشاورزي موجب افزايش تمايل به استفاده از تركيبات طبيعي )شامل اسيدهاي آمينه( براي تنظيم رشد و بيوسنتز گياه شده است. با توجه به موارد مطرح شده و اهميت گياه ريحان پژوهش حاضر به صورت يك آزمايش فاكتوريل، بر پايه طرح كاملا تصادفي با 3 تكرار، 3 نوع آمينو اسيد تجاري (آمينوفول، نوتري گرين، ويت ارگ) در سطح 3 در هزار ليتر و دو نوع بذر (خوراكي و دارويي) گياه ريحان پايه ريزي و اجرا شد. بر اساس نتايج بدست آمده، اثر متقابل نوع بذر و محلول پاشي اسيدهاي آمينه بر طول ساقه، وزن تر و خشك برگ اثر معني داري (p≤0/05) داشتند، به طوري كه بيشترين ميزان طول ساقه (cm 85/48) در تيمار نوتري گرين 3در هزار و بيشترين وزن تر و خشك برگ به ترتيب 51/27 و 26/18 گرم در تيمار نوتري گرين 3درهزار بذور خوراكي مشاهده شد. همچنين تعداد برگ تحت تاثير كاربرد تنها اسيدهاي آمينه (ويت ارگ 3درهزار) به ميزان 265 عدد در بيشترين حالت قرار گرفت. ميزان كلروفيل و فنول كل نيز تحت تاثير اسيدهاي آمينه و نوع بذر در بيشترين ميزان توسط محلول پاشي با آمينوفول و بذور خوراكي و در كمترين مقدار با محلول پاشي نوتري گرين و بذور دارويي بودند. بنابراين مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه كاربرد اسيدهاي آمينه نسبت تاثير قابل توجهي بر گياه مي گذارند. بنابراين محلول پاشي برگي اسيدهاي آمينه در زمان توليد سبزيجات و ساير گياهان باغي قابل توصيه است.