بهبود كارآيي مصرف آب درختان انگور با حذف آبياري در برخي مراحل رشد

كمبود آب يكي از مهمترين فاكتورهاي محدود كننده در توليد محصول مي باشد. لذا پژوهشي در زمينه استفاده بهينه از منابع محدود آب به منظور بررسي تأثير حذف آبياري درمراحل فنولوژيك رشد بر عملكرد و كارآيي مصرف آب انگورسفيد بي دانه(ميان رس)، در قالب يك طرح فاكتوريل برپايه طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در اروميه اجرا شد. دو عامل زمان آبياري در سه سطح ،آبياري در كليه مراحل رشد فنولوژيك ( t1 )، حذف آبياري تا غوره بستن ( t2 ) و قطع آبياري از مرحلة تغيير رنگ انگور تا پايان فصل رشد ( t3 ) و عامل مقدار آب آبياري 50% ( w1 ) و 80% ( w2 ) تبخير از تشت كلاس A تيمارهاي آزمايش بودند. مقدار آب مصرفي مربوط به تيمارها در هرنوبت آبياري اندازه گيري شده و در زمان برداشت محصول مقدارعملكرد و درصد مواد جامد محلول واسيد قابل تيتراسيون اندازه‌گيري و كارآيي مصرف آب نيز پس از اندازه گيري آب مصرفي تا آخر فصل رشد محاسبه گرديد. طبق نتايج تجزيه و تحليل آماري، اثر زمان آبياري بر عملكرد و كارآيي مصرف آب در سطح 1% معني دار وا ثر مقدار آب آبياري در حد 5% معني دار بود. حداكثر عملكرد از تيمار t1I2 به مقدار 34300 كيلوگرم درهكتار حاصل شده است. حداكثر كارآيي مصرف آب ازتيمار t3I1 به مقدار 40/14كيلوگرم بر متر مكعب حاصل شد يعني قطع آبياري در آخر مرحلة تغيير رنگ انگور با آبياري به مقدار 50% تبخير از تشت كلاس A حداكثر كارآئي مصرف آب را داشت.