بررسي تاثير محلول پاشي پوترسين بر برخي صفات مورفولوژي و بيوشيميايي جعفري مكزيكي ( ( Tagetes minuta L.تحت تنش خشكي

به منظور بررسي اثر محلول پاشي پوترسين بر برخي صفات مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي و بيوشيميايي گياه دارويي جعفري مكزيكي (Tagetes minuta L.) تحت تنش خشكي آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. تيمارها شامل چهار سطح پوترسين (0، 0.5 ، 1و 2 ميلي مولار) و سه سطح تنش خشكي (75،50،25 درصد ظرفيت زراعي) بود. نتيجه ‏ي تجزيه واريانس نشان داد كه اثرات متقابل پوترسين و تنش خشكي بر بيوماس خشك اندام هوايي، بيوماس كل گياه، حجم ريشه، وزن خشك ريشه، طول ريشه، فنل، فعاليت آنتي اكسيداني،كربوهيدرات محلول، پرولين، EC و RWC در سطح احتمال يك درصد معنادار شدند. تنش خشكي باعث كاهش بيوماس خشك اندام هوايي و بيوماس كل گياه، وزن خشك ريشه، حجم ريشه و طول ريشه گرديد و كاربرد پوترسين با غلظت يك ميلي‌مولار باعث بهبود وضعيت اين صفات گرديد. با شدت گرفتن سطوح تنش از مقدار فنل، فعاليت آنتي اكسيداني و محتواي نسبي برگ كاسته و به ميزان نشت يوني و پرولين افزوده شد كه استفاده از پوترسين در غلظت‌هاي 1 و 2 ميلي‌مولار توانست به بهبود اين صفات كمك كند. به طور كلي مي‌توان اظهار داشت كه با در نظر‌گرفتن آسيب‌هاي جدي تنش خشكي مي‌توان ازمحلول‌پاشي غلظت هاي مختلف پوترسين و به ويژه غلظت يك ميلي مولار در جهت بهبود وضعيت رشد گياه جعفري مكزيكي بهره گرفت.