به گزيني ارقام و هيبريدهاي بين گونه اي انگور به منظور دستيابي به پايه متحمل به خشكي

بررسي مقدماتي 51 رقم و هيبريد موجود در ايستگاه كهريز جهت انتخاب غيرمستقيم و غربال اوليه از نظر صفات مورفولوژيك و برخي صفات فيزيولوژيك مرتبط با تحمل خشكي در انگور طي سه سال، انجام شد. صفت‌هاي مرتبط نظير ميزان سطح برگ، شاخص سطح برگ، ميزان كرك بر روي رگبرگ‌هاي پهنك برگ، ميزان كرك بر روي دم‌برگ، ضخامت برگ، تعداد روزنه در سطح تحتاني نسبت به سطح فوقاني برگ، ظرفيت نسبي آب برگ و ضخامت كوتيكول در لايه فوقاني برگ و همچنين زمان رسيدن ميوه تعيين و اندازه گيري شد. كليه يادداشت برداري ها در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 3 تكرار از 3 بوته و در هر تكرار 5 نمونه مورد بررسي قرار گرفت. مقايسه ميانگين ها بر اساس آزمون دانكن و درصورت نياز براي گروه بندي ژنوتيپها از تجزيه كلاستر استفاده شد. كلاستربندي با ضريب فاصله اقليدوسي انجام گرديد. نتايج نشان داد كه از نظر صفات مورد بررسي در ژنوتيپ ها، تنوع بسيار بالايي وجود دارد. بر اساس كلاستربندي با استفاده از تجزيه به مولفه ها 4 گروه مجزا بدست آمد كه در بين آنها گروه A شامل ارقام گرميان، طايفي و انگوتكه داراي بيشترين مقادير صفات مرتبط با تحمل به خشكي بودند و در گروه متحمل قرار گرفتند. در حاليكه در گروه چهارم شامل ارقام گوي ملكي، بول مازو، قره گندمه، آق شاني، كلاتي، كلكه ريوي، جيغ جيغا، سياه معمولي، قزل اوزوم و چاوه گا كمترين ميزان تحمل بر اساس كلاستربندي مشاهده گرديد. با توجه به نتايج ارقام مذكور به عنوان ارقام متحمل و نيمه متحمل انتخاب و معرفي شدند.