خصوصيات برخي از ژنوتيپ هاي اميدبخش آلبالوي بومي ايران در راستاي معرفي رقم جديد

با توجه به وجود ژرم پلاسم غني آلبالو در كشور، شناسايي ژنوتيپ‌هاي برتر و بررسي سازگاري و پايداري آن ها در مطالعات بعدي مي تواند نقش بسزايي در معرفي ارقام تجاري و سازگار با كشور داشته باشد. لذا در اين پژوهش با هدف شناسايي ژنوتيپ‌هاي برتر آلبالو در شرايط آب و هوايي كرج، صفات كمي و كيفي 228 ژنوتيپ آلبالو در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفت. بررسي نتايج نشان داد كه تنوع ژنتيكي بالايي از نظر صفات پومولوژيك در جمعيت مورد مطالعه وجود داشت. بطوريكه بيشترين وزن ميوه در دو ژنوتيپ 102 و 510 و حداقل وزن ميوه در ژنوتيپ 405 بدست آمد. حداكثر و حداقل طول دم ميوه نيز به ترتيب در ژنوتيپ هاي 102 و 407 مشاهده شد. در بين ژنوتيپ هاي برتر منتخب، ژنوتيپ هاي 155 و 350 حداكثر و ژنوتيپ 425 حداقل ميزان مواد جامد محلول را دارا بودند. براساس بررسي خصوصيات كيفي ژنوتيپ هاي برتر آلبالو، شكل ميوه به سه فرم بيضوي، كليوي و پهن با اندازه هسته متوسط و بزرگ بود. رنگ پوست ميوه ژنوتيپ هاي برتر بين قرمز روشن، قرمز، قرمز مايل به قهوه اي تا قرمز تيره و رنگ گوشت ميوه بين كرم، زرد، صورتِي، قرمز متوسط و قرمز تيره و رنگ آب ميوه بين بي رنگ، زرد روشن و صورتي متغير بود. بطور كلي ژنوتيپ هاي برتر انتخاب شده مي توانند به عنوان ژنوتيپ اميدبخش براي ارزيابي هاي تكميلي در برنامه هاي بهنژادي آلبالو مورد توجه قرار بگيرند.