چالش­هاي اساسي استفاده از حسگرهاي زيستي براي اندازه گيري دستيابي زيستي فلزات سنگين

The basic challenges of using biosensors to measure the bioavailability of heavy metals

فلزات سنگين فلزات به ­عنوان مهمترين آلاينده ­هاي معدني بر خلاف آلاينده‌هاي آلي تجزيه شيميايي و بيولوژيكي نمي‌شوند. در مطالعات مربوط به فلزات سنگين مقادير كل اين فلزات تنها شاخصي از آلوده بودن منطقه به فلزات سنگين است در حالي كه به منظور بررسي اثرات آنها بايد شكل‌هاي مختلف و مقادير قابل جذب و دستيابي زيستي فلزات سنگين تعيين شود. روش­هاي مرسوم در سنجش مقادير قابل دستيابي زيستي فلزات سنگين ضمن صرف هزينه بالا موجب ورود برخي مواد شيميايي مضر به محيط زيست مي­شود. حسگرهاي زيستي ابزارهايي هستند كه علاوه بر صرفه اقتصادي دوستدار محيط زيست بوده و معايب روش­هاي شيميايي را ندارند. با اين وجود اين روش­ها با چالش­هاي در خصوص استقرار ايمن، ماندگاري و عملكرد تحليلي رو به رو هستند.

Heavy metals, as the most important mineral pollutants, unlike organic pollutants, are not chemically and biologically decomposed. In the studies related to heavy metals, the total amount of these metals is only an indicator of the contamination of the area with heavy metals, while in order to investigate their effects, different forms and absorbable amounts and bioavailability of heavy metals should be determined. Conventional methods for measuring the biologically available amounts of heavy metals, while incurring high costs, lead to the introduction of some harmful chemicals into the environment. Biosensors are tools that, in addition to being economical, are environmentally friendly and do not have the disadvantages of chemical methods. However, these methods face challenges regarding safe deployment, durability, and analytical performance.