بررسي وضعيت حقوقي نسب اطفال متولد از روش هاي نوين باروري در حقوق ايران با نگاه تطبيقي در حقوق يونان و تركيه

يكي از روش هاي نوين در درمان ناباروري كه امروزه بيش از ساير روش هاي كمك باروري مورد توجه قانوني و پزشكي قرار گرفته است، استفاده از رحم جايگزين است كه امكان بچه دار شدن را براي زناني كه رحم مناسبي ندارند، فراهم مي-كند. به هر دليلي. از طريق لانه گزيني جنين بارور شده از اسپرم و تخمك زوجين در رحم زن ديگري (رحم جانشين) امكان پذير مي شود. هدف پژوهش حاضر پاسخ گويي به اين سؤال است كه وضعيت حقوقي نسب اطفال متولد از روش هاي نوين باروري در حقوق ايران با نگاه تطبيقي در حقوق يونان و تركيه چگونه است؟ كه به صورت كتابخانه اي (اسنادي) و روش توصيفي- تحليلي انجام شده است. نتايج نشان داد حقوق ايران كودك را منتسب به پدر و مادر ژنتيك (صاحب تخمك) و حقوق يونان هم مانند ايران پدر و مادر حكمي (پدر و مادر ژنتيك) والدين قانوني طفل محسوب مي شود مگر آنكه اثبات گردد كه مادر حامل، مادر ژنتيك است. اما در تركيه كودك را منتسب به مادر فيزيولوژيك (نگهداري كننده) مي-داند.