نقش طراحي و معماري شهري در كاهش يا افزايش جرم با تاكيد بر رويكرد C.P.T.E.D

درفرآيند شكل گيري و بروز رفتار هاي خشونت آميز عوامل متعددي نقش دارند. از جمله مهمترين آنها فضاهاي بي دفاع هستند. فضاهاي بي دفاع شهري از جمله فضا هايي هستند كه به دليل ويژگي هاي كالبدي و اجتماعي، فرصت بزهكاري و خشونت درآنها بالا است. دراين پژوهش نقش فضاهاي بي دفاع شهري در وقوع جرم با تاكيد بر رويكرد C.P.T.E.D ( پيشگيري از جرم از طريق طراحي محيطي) پرداخته شده است. امروزه توجه به مفهوم امنيت شهروندان و روش هاي ارتقاي آن، به عنوان يكي از اولويت هاي اساسي كارشناسان، متخصصان و تئوري پردازان حرفه اي شهري تبديل شده است. صرفنظر از اثرات اجتماعي و فرهنگي ناشي از برنامه ريزي و طراحي محيط هاي امن شهري برالگوهاي رفتار شهروندي و بهبود كيفيت محيطي نواحي مسكوني، تبيين ويژگي و اثرات مرتبت بر نقش كالبدي شهري كاهش جرائم شهري و يا كاستن از وقوع جرم، موضوع مستقل و با اهميتي است كه در قالب تئوري هاي نوين شهرسازي بدان اشاره مي شود. در مقاله حاضر پس از ذكر مقدمه اي برانگيزه ها و ضرورت هاي نظري در حوزه امنيت عمومي شهري، به نقش كالبدي شهر(برنامه ريزي، طراحي و معماري صحيح شهري) در كاهش و پيشگيري از جرائم شهري در رويكرد C.P.T.E.D اشاره مي شود و مفاهيم، اصول، پارادايم ها و استراتژي هاي اين رويكرد به اختصار مورد اشاره قرار مي گيرد. اين امر از آن جهت داراي اهميت است كه امروزه در فرايند هاي طراحي فضاهاي شهري كمتر به پتانسيل هاي بالاقوه مناطق شهر و ساختمان ها در كاهش يا جلوگيري از جرائم توجه مي شود. رويكرد حاضر را مي توان كارآمد و بهينه محيط مصنوع در كاهش جرائم شهري قلمداد كرد كه در بهبود كيفيت زندگي و افزايش زضايتمندي شهروندي تاثير بسزايي دارد. روش تحقيق پژوهش حاضر تحليل- اسنادي است كه به تبيين محتوايي و مكانيسم كارايي اين رويكرد در محيط هاي شهري كنوني ما توجه خواهد كرد كه از طريق طراحي شهري ازميزان وقوع جرائم شهري كاسته مي شود كه در مقاله حاضر در قالب راهكارهاي اجرايي وراهبردي مورد اشاره قرار گرفته است.