قابليت نقل و انتقال سند تجاري از طريق ظهرنويسي با نگاهي به توثيق اسناد تجاري

پيدايش اسناد تجاري به تاريخ حقوق تجارت باز مي گردد و در يك نگاه كلي ، حاصل نيازهاي تجاري و بازرگاني است. به عبارت ديگر چون اجراي سريع ، آسان ، اعتماد و اطمينان به ظاهر اعمال تجاري از طريق اسناد مدني به خوبي تأمين نمي گرديد ، ناگزير اسنادي با كاركردهاي مناسب تر به وجود آمد. در اين مقاله به مفاهيم اسناد تجاري ، مزاياي اسناد تجاري، اوصاف اسناد ، ظهرنويسي ،توثيق اسناد تجاري ماهيت اسناد تجاري ، برات ، سفته ، چك ،اسناد در وجه حامل ،اصل عدم قابليت استناد به ايرادات در اسناد تجاري ، ضمانت و انحلال اسناد تجاري پرداخته شده است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي قابليت نقل و انتقال سند تجاري از طريق ظهرنويسي با نگاهي به توثيق اسناد تجاري است. نوع روش تحقيق توصيفي تحليلي بوده و روش گردآوري اطلاعات مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و ابزار گردآوري اطلاعات فيش برداري است. نتايج نشان داد ظهرنويسي طريق انتقال حقوقي است كه به برات و اسناد تجاري تعلق مي گيرد، بدون آنكه اين انتقال مشمول تشريفات انتقال طلب طبق مقررات قانون مدني گردد. ظهرنويسي،انتقال مكرر اين اسناد را تسهيل مي كند و واگذاري سند با واگذاري حقوق توام است و لزومي به توجيه ندارد. سند تجاري اگر در وجه شخص معيّني باشد تنها با ظهرنويسي و امضاء ظهر سند از سوي دارنده قابل انتقال است و اگر در وجه حامل باشد، نقل و انتقال آن با قبض و اقباض صورت مي‌گيرد.