ادعاهاي اشخاص ثالث در قراردهاي تجاري و مسئوليت‌‌‌ ناشي از قرارداد در قانون تجارت

شرط پوشش دهي توافقي است كه بر اساس آن، اين التزام به وجود مي آيد كه هر گونه ضرر، خسارات يا مسؤوليت هايي كه طرف ديگر قرارداد و يا شخص ثالث در نتيجه موضوع قرارداد و در محدوده توافق طرفين متحمل شده است و يا احتمالاً در آينده متحمل مي شود، جبران شود. توافق پوشش دهي به خسارات و ادعاهاي اشخاص ثالث، در قراردادهاي ليسانس نقش بسيار حائز اهميتي را ايفا مي نمايد. به موجب اين شروط، ليسانس دهنده در برابر ليسانس گيرنده متعهد مي گردد، در صورتي كه موضوع قرارداد ليسانس، منجر به نقض حقوق مالكيت فكري اشخاص ثالث گردد، خسارت و غرامات وارده به وي را جبران نمايد. در اين مقاله با توجه به اهميت استفاده از اين شروط در قراردادها و عدم سابقه تقنيني در نظام حقوقي ايران، جايگاه اين شرط به طور مفصل در قرارداهاي ليسانس بررسي مي‌گردد و همچنين شرط پوشش‌‌دهي به غرامات بر اساس مفاهيم رايج، تبيين و سپس به ممنوعيت‌هاي وارده بر سر راه استفاده از اين شروط در قراردادها پرداخته شده است.