برسي اهميت و نقش تشويق و تمجيد عادلانه از ديدگاه امام علي (ع)

روش تشويق و تمجيد، به عنوان يكي از مباحث مهم و موثر در عرصه تحقق و رسيدن به حق عادلانه كه مرتبط با اصل عدالت خواهي و برابري به عنوان اصلي مهم شهروندي افراد در مقابل تنبيه، مجازات و مواخده مي باشد. هدف اين پژوهش، تمركز بر آموزه هاي نهج البلاغه در زمينه روش تشويق و اهميت و نقش آن براي تحقق بهتر عدالت شهروندي است. اين پژوهش از منظر هدف، از نوع تحقيقات بنيادي و به شيوه توصيفي- تحليلي بوده و براي جمع آوري اطلاعات به شيوه كتابخانه اي و بررسي منبع استنادي (كتاب نهج البلاغه) استفاده شده است. يافته ها نشان داد كه: در تشويق بايد به انتخاب، اجرا، اثرات و ارائه بازخوردهاي لازم و كافي دقت كرد. همچنين مشخص شد كه اهميت، نقش و ويژگي هاي تشويق عبارتند از: ايجاد و تقويت يادگيري افراد، تلاش و انگيزه دروني در افراد براي پذيرش، تغيير، اصلاح و تثبيت رفتار در جهت مثبت و مطلوب، ديدن جزاي عمل، تداوم به انجام اعمال نيك و مورد قبول، نداشتن ارفاق و تبعيض در كاربرد و رعايت اعتدال و ميانه روي. طبق آموزه هاي امام علي (ع) در نهج البلاغه در مورد روش تشويق چنين استناد مي شود كه اين آموزه ها منطبق بر نظريه اجراي عدالت از طريق تشويق و تمجيد هدفمند و عادلانه افراد است و بر مبناي نظريه رويكرد گذشته گرا يا واپس گرا مبتني بر نظريه اجراي عدالت از طريق تشويق فرد ساعي، شايسته، منضبط و قانونمند به حقوق ديگران در مقابل تنبيه و مؤاخذه فرد متجاوز، خلافكار و تعدي گر قرار دارد. در پايان، پيشنهادات و راهكارهاي عملي براي استفاده مطلوب و بهينه از روش تشويق و تمجيد شايسته و عادلانه، ارائه شده است.