اِحسان؛ قاعدة فِقهِ تَربيتي در فرهنگ اسلامي

يكي از مشكلات بشريت، فشارهاي رواني زيان‌بار است. اين فشارهاي رواني مضر موجب بيماري‌هاي رواني و جسماني بسياري هستند. عوامل شناختي مانند باورهاي نادرست نسبت به خود، مردم، شرايط اجتماعي و طبيعت و توقعات زياد و غير‌واقعي دنيوي از خود و آنها، موجب ايجاد اين فشارهاي رواني زيان‌بار است. يكي از راه‌هاي درمان اين عوامل شناختي فشارهاي رواني زيان‌بار، داشتن هدف و معني متعالي و ارزشمند در زندگاني است. ايمان به معاد و بهشت جاودان، يكي از بهترين معاني و اهداف براي زندگاني است. معاد يعني، انسان در عالم آخرت در دادگاه عدل الهي حضور يافته و پس از محاسبه دقيق اعمال خود در دنيا، وارد بهشت يا جهنم خواهد شد. اهميت و فضيلت نعمات و عذاب‌هاي اخروي نسبت به نعمات و ناملايمات دنيوي موجب مي‌گردد، انسان مؤمن توقع الزامي دنيوي از خود، آشنايان، مردم، طبيعت و جامعه نداشته باشد. اين امر موجب پيشگيري، كاهش و درمان فشارهاي رواني زيان‌بار مي‌گردد. هدف اين پژوهش، بيان جايگاه ايمان به معاد و بهشت جاودان در معناي زندگي و تأثير آن در كاهش فشارهاي رواني از ديدگاه آلبرت اِليس است.