تاثير اعتقاد به عدل الهي بر تربيت انسان

عدل الهي از جمله مقولاتي است كه در طول تاريخ تفكر بشر و سپس مباحث علم كلام، دامنه­ي پرفراز و نشيبي را به خود اختصاص داده است، چنان­كه اين بحث تابناك همواره بر تارك مباحث اعتقادي و كلامي درخشيده و جايگاهي استقلالي نسبت به ساير اوصاف باري­تعالي يافته و به عنوان يكي از اصول دين، در كنار بحث از توحيد، مورد توجه و دقت نظر قرار گرفته است. شايد بتوان گفت يكي از مهمترين وجوه اين اولويت و اهميت، تأثير تربيتي بالايي است كه اعتقاد و فهم اين اصل ديني بر فكر و رفتار انسان داشته است. بنابر اين مقدمه، جستار پيش­رو به شيوه­ي توصيفي – تحليلي به تبيين اين اثربخشي مي­پردازد و ضمن بيان معنا و جايگاه عدالت الهي در نظام تكوين و تشريع، آثار باورمندي به اين اعتقاد مهم در تربيت و تعالي فرد معتقد را مورد تبيين قرار مي­دهد و آنچه بيش از همه­ي تاثيرات، در تعالي انسان حائز توجه و اعتناست؛ امنيت روحي-رواني و اطمينان بخشي حاصل از باور به عدالت تكويني، در پذيرش فلسفه­ي اختلاف ها، رنج­ها و شرور در نظام آفرينش است كه خود سبب راسخ ماندن و تقويت ايمان فرد مي­گردد و به تبع مسير پذيرش هدايت تشريعي انسان، اصلاح، تكامل و زندگي سعادتمندانه او را هموار مي­سازد.