عدالت و سبك مديريتي در اسلام

مديريت به عنوان يك پديده و ضرورت از ابتداي تاريخ بشر همواره در زندگي بشر وجود داشته است و با پيچيده شدن جوامع بشري، مكتب هاي مختلف مديريتي نمايان گشت ، مديريت اسلامي به عنوان يكي از سبك هاي مديريتي تفاوت هاي فاحشي با ديگرسبك هاي مديريتي دارد تفاوت در پيش فرضها ، مفاهيم ، اهداف ، ماهيت ، اصول ، ويژگيهاي مدير و شيوه هاي اجرا و بلاخره بر خورداري مدير اسلامي از صفت عدالت مي باشد. قران هدف بعث انبيا را برپايي عدالت و قسط ميداند و بسياري از آيات قران به صورت مستقيم به عدالت در اقسام متعدد آن اشاره دارد ، بيش از 16 آيه قران عدالت اجتماعي را مد نظر قرار داده است و احكام اسلامي و شريعت نبوي هم به غايت بر پايي عدالت در تمام اقسام آن تشريع يافته است ولي نكته ايي كه نبايد مغفول واقع شود اجراي قوانين عدالت بخش توسط افرادي كه خود داراي ملكه عدالت شده باشند محقق خواهد شد وگرنه كسي كه متصف به صفت عدالت نباشد چگونه مي تواند ارمغان آور عدالت باشد لذا شرع مقدس مهمترين صفت يك مدير اسلامي كه بر مسند اجراي احكام ديني قرار مي گيرد را برخورداري از صفت عدالت مي داند (ذوا عدل منكم) كه مرحله عالي عدالت يعني عصمت كه از ويژگي پيامبران و امامان به عنوان بالاترين جايگاه مديريت اجراي قوانين عدالت بخش قرار دارند و در مراحل بعدي مديريت مانند ولايت فقيه و ...عدالت شرط شده است . منتهي عدالت مدنظر نه به معناي عدالت اخلاقي صرف كه عدالت را ملكه ايي در نفس مي داند كه فرد اصلا دچار اشتباه نشود و نه عدالت فقهي صرف كه صرف حفظ ظاهر را كفايت دراتصاف به عدالت مي داند بلكه عدالت امري تشكيكي بوده كه از بالاترين سطح (عصمت) تا پايين ترين سطح(تقوا) را شامل مي شود و تمام سطوح مديرتي در اسلام به تناسب مسوليتي كه در اجراي قوانين دارند بايد از سطحي از عدالت برخوردار باشند كه الته اين سطوح مديرتي گاه به نام مورد اشاره قرار گرفتند مانند امام ، ولي فقيه،مرجع تقليد،قاضي،شهودان ،امام جماعت ولي اختصاص به اين مناصب نداشته بلكه همه موقعيت هاي مديريتي در نظام اسلامي را شامل مي شود.