شماره ركورد كنفرانس :
5293
عنوان مقاله :
مدل سازي آبهاي زيرزميني و گيرش چاه ها براي رديابي آلودگي
پديدآورندگان :
خرم وحيد khorram9270@gmail.com واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , نجائي آرزو arezoonejaei@yahoo.com گروه محيط زيست، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , سعادتي حسين saadati550@gmail.com گروه محيط زيست، واحد اردبيل، دانشگاه آزاد اسلامي، اردبيل، ايران , شاه محمدي شهرام shahmohammadi_sh@iaut.ac.ir گروه آموزشي علوم و مهندسي آب، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران , ابراهيم رمضاني محمد ramazani@iaut.ac.ir گروه محيط زيست، واحد تبريز، دانشگاه آزاد اسلامي، تبريز، ايران
كليدواژه :
آب زيرزميني , چاه , مدلسازي , منطقه گيرش
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي ايده ها و راهكارهاي نوين در توسعه پايدار حوضه آبريز درياچه اروميه
چكيده فارسي :
تعيين سطوح گيرش چاه هاي يك منطقه، از طريق فرايند مدل سازي، رويكرد مناسبي براي مديريت آلودگي آبهاي زيرزميني مي باشد. هدف اصلي اين تحقيق تعيين سطوح گيرش چاه هاي شرب و كشاورزي به منظور تعيين مسير گيرش آلودگي هاي سطحي اطراف چاه ها با استفاده از فرآيند مدل سازي عددي مي باشد. در تحقيق حاضر، مدل سازي عددي براي تعيين مناطق گيرش و حريم چاه در دشت اردبيل انجام شد. پس از واسنجي و اعتبارسنجي مدل MODFLOW، پارامترهاي مدل تحليل حساسيت شدند. پس از تاييد و صحت سنجي مدل سازي جريان آب زيرزميني، مدل سازي جهت حركت انتقال ذرات با مدل MODPATH انجام گرديد. نتايج حاصل از مدلسازي بيلان آبهاي زيرزميني نشان مي‌دهد كه بيلان آبخوان منفي بوده كه مقدار آن معادل 18.3 ميليون متر مكعب در سال مي‌باشد. ناحيه گيرش مدل سازي شده براي اكثر چاه ها داراي شكل كشيده با طول بيش از 8 كيلومتر مي باشد. مطابق آزمون حساسيت چند پارامتر مهم بر سطح گيرش چاه ها مشخص شد كه افزايش دبي پمپاژ طول و عرض منطقه گيرش را افزايش مي دهد. افزايش ضريب هدايت هيدروليك طول منطقه گيرش را افزايش و عرض آن را كاهش مي دهد.
