بررسي و تحليل و راهكارهاي توسعه پايدار در بخش كشاورزي حوضه آبريز درياچه اروميه

در جهان امروز منابع طبيعي روزبه روز و روبه نابودي است. كشور ايران به عنوان كشوري كه بخش گسترده اي از آن در منطقه خشك و نيمه خشك قرار گرفته است و از تنش هاي آبي فراواني رنج مي برد، با دورنمايي نگران كننده اي روبرو است. خشك شدن تالاب ها و رودخانه ها، كاهش منابع آب زير زميني، كاهش عملكرد توليدات كشاورزي و آسيب جدي به اكوسيستم ها، بخشي از چالش هاي ناشي از كمبود منابع آب به شمار مي رود. در اين زمينه، يكي از مهمترين چالش ها و مسايل زيست محيطي كشور در سال هاي اخير كه به دليل كم آبي به وقوع پيوسته است، بحران ناشي از خشك شدن درياچه اروميه بوده است. توسعه پايدار به منظور مديريت وحفاظت از منابع پايه و معرفي و بكارگيري پيشرفت هاي نوين و ساختار تشكيلات مناسب، اقداماتي را توصيه مي نمايد. در اين بحث در خصوص كشاورزي و توسعه پايدار بخش كشاورزي حوضه آبريز درياچه اروميه به جهت اهميت آن در بخش هاي مختلف اقتصادي و اجتماعي، نقش حساس منابع پايه و طبيعي در اين بخش، از اهميت و اولويت اساسي برخوردار است. توجه به توسعه پايدار كشاورزي داراي ابعادي گوناگون مي باشد به گونه اي كه اين مفهوم داراي ابعاد اكولوژيكي، اقتصادي و اجتماعي بوده و مديريت موفقيت آميزي از منابع پايه در كشاورزي است.با توجه به مطالب عنوان شده در خصوص توسعه پايدار كشاورزي، توجه به اين مطلب حائز اهميت است رسيدن به توسعه پايدار در حوضه آبريز درياچه اروميه حاصل نمي گردد مگر با شناسايي عوامل اصلي بحران حوضه آبريز درياچه اروميه از قبيل تغييرات اقليمي، سياست هاي نامناسب و مديريت ضعيف منابع آب، كاهش سطح تراز آب درياچه و افزايش آلودگي هوا و... و همچنين با توجه به ابعاد مختلف بحران درياچه اروميه و نياز به مديريت پايدار آن ايجاد سازمان ها و نهادهاي جديد، طراحي و برنامه ريزي مرتبط در اين زمينه با تعادل بخشي آب هاي زير زميني، استفاده بيشتر از ظرفيت سازمان هاي مردم نهاد، سخت گيري در اجراي قوانين مربوط به حفاظت آب و افزايش فعاليت ترويجي و آموزش به كشاورزان در زمينه حفاظت از منابع آب ضرورت دارد. اين مقاله در صدد است راههاي رسيدن به توسعه پايداركشاورزي در حوضه آبريز درياچه اروميه را با ارائه نقش راه مورد بررسي قرار داده و ايده ها و راهكارهاي مناسب و نوين در توسعه پايدار اين بخش را ارائه نمايد.