مديريت رفتار سيستم آبي حوزه آبريز آجي چاي با در نظر گرفتن اندركنش بين آبخوان و رودخانه با تلفيق مدلهاي Weap و Modflow

مديريت تخصيص آّب با استفاده از روش تحليل سناريوها و برنامه ريزي تكاملي يكي از راه‌هاي مناسب براي بالا بردن ظرفيت تامين آب و استفاده بهينه از آب موجود مي‌باشد يعني با اعمال مديريت مناسب بر سدهاي موجود و مخازن زيرزميني، اتخاذ سياست‌هاي بهينه‌ي بهره‌برداري از آنها و همچنين پيش بيني مناسب از ميزان تقاضا در آينده، مي‌توان بدون اجراي طرح‌هاي جديد ظرفيت منابع آب موجود را با هزينه مناسب افزايش داده و جلوي خسارت ناشي از تخصيص نامناسب آب را گرفت. اين مطالعه بر روي مدل‌سازي حوضه‌ي رودخانه آجي‌چاي تبريز واقع دراستان آذربايجان شرقي متمركز شده است. در اين تحقيق ابتدا مدل مفهومي حوضه‌ي آجي‌چاي با كمك نرم افزار GMS طراحي گرديده و سپس در محيط گرافيكي مدل WEAP آجي‌چاي مدل شده و برقراري ارتباط بين دو مدل صورت گرفته است. سناريو مورد بحث در اين تحقيق شامل بررسي ميزان تقاضا و ذخيره منابع آب زيرزميني با افزايش نرخ رشد جمعيت، كاهش سطح زير كشت و استفاده از روش آبياري قطره‌اي به جاي آبياري سنتي تا سال ۱۴۰۰ مي باشد. نتايج نشان داد كه ميزان تقاضاي آب در حوضه آبريز آجي چاي بصورت ساليانه 396 ميليون متر مكعب مي باشد در حاليكه شارز آب زيرزميني در سال آبي ۹۰-۸۹ تنها 150 ميليون متر مكعب مي باشد كه از اين ميزان 10۰ ميليون متر مكعب آن حاصل برگشت آب كشاورزي مي باشد. بنابراين كل نياز آبي با استفاده از برداشت از آبخوان تأمين نمي شود و نياز تامين نشده در حوضه وجود دارد. همچنين با كاهش سطح زير كشت معادل 19 درصد تا سال ۱۴۰۰ و جايگزيني ابياري قطره‌اي با راندمان ۹۰ درصد بجاي آبياري سنتي ميزان تقاضا آب 19 درصد كاهش مي‌يابد و از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ به ميزان متوسط 60 ميليون متر مكعب در مصرف آب صرفه جويي مي شود.