مطالعه و بررسي راهكارهاي موثر بر بازگرداندن هويت به محيط هاي انسان ساخت از طريق بازخواني الگوهاي معماري ايراني

در چند دهه اخير، كالبد شهرهاي كشور در اثر توسعه ي فاقد برنامه و بي توجه به مولفه هاي كيفي و هويتي، دچار تشويش و بيگانگي با گذشته و اصالت خود شده اند. توجه به شاخص هاي بومي هنري -فرهنگي يك جامعه، يكي از مهم ترين مولفه هاي موثر بر هويت مند ساختن شهرها و تمايز آنها از يكديگر مي باشد. يكي از اصلي ترين انتظارات از مديران و برنامه ريزان شهري در كشور، توجه به پيشينه و تجربيات موجود در الگوهاي غني شهرسازي بومي ايراني و بروز نمودن اين الگوها در تهيه برنامه ها و طرح هاي آتي توسعه ي شهري است. لذا هدف از نگارش پژوهش حاضر، بررسي ميزان تاثير بخشي كاربردي مولفه هاي هويت ساز در شهرسازي ايراني به عنوان يكي از اركان مهم بازگرداندن هويت و اصالت جهت اصلاح تشويش چهره كنوني شهرها مي باشد. بنابراين به منظور دستيابي به هدف فوق الذكر، ضرورت آگاهي از موازين فرهنگي بستر جامعه ايراني، ويژگي هاي معماري و شهرسازي ايراني و روش هاي بازتاباندن آن ها در محيط شهري قابل توجه مي باشد. در اين خصوص، به نظر مي رسد، بازخواني الگوهاي غني معماري ايراني مي تواند راهگشاي بخش اعظمي از نواقص موجود در چهره و كالبد محيط هاي انسان ساخت امروزي باشد.