بررسي رابطه بين نشانگان سندرم پيش از قاعدگي (PMS) با تنظيم هيجان در زنان شهر مشهد

زمينه و هدف: سندرم پيش از قاعدگي مجموعه اي از تغييرات جسمي، رواني و رفتاري است كه در اواخر فاز ترشحي سيكل قاعدگي ظاهر و منجر به اختلال در روابط بين فردي و فعاليت هاي طبيعي مي شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين استرس ادراك شده و تنظيم هيجان با نشانگان سندرم پيش از قاعدگي(PMS) در زنان شهر مشهد انجام شد. روش بررسي: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، زنان شهر مشهد بودند كه در سنين قاعدگي قرار داشتند. از اين ميان، 150 نفر به روش نمونه گيري در دسترس در طول ماه هاي فروردين تا ارديبهشت سال 1403 انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي تنظيم هيجان گراس و جان(2003)، استرس ادراك شده كوهن و همكاران (1983) و ابزار علائم غربالگري قبل از قاعدگي (PSST) استينر و همكاران( 2003) استفاده شد. به منظور تحليل داده ها از روش تحليل همبستگي پيرسون و رگرسيون و از نرم افزار آماري SPSS استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه سندرم پيش از قاعدگي با استرس ادراك شده و مولفه سركوبي تنظيم هيجان رابطه مثبت و معنادار و با مولفه ارزيابي مجدد تنظيم هيجان رابطه منفي و معنادار دارد. همچنين بر اساس تحليل رگرسيون، استرس ادراك شده و مولفه هاي تنظيم هيجان قادر به پيش بيني سندرم پيش از قاعدگي هستند. نتيجه گيري: بنابراين با توجه به نقش پيش‌بين تنظيم هيجاني و استرس ادراك شده، طراحي مداخلاتي در جهت تنظيم هيجاني و استرس ادراك شده زنان شايد بتواند در جهت كاهش نشانه هاي پيش از قاعدگي نقش داشته باشد.