تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و افسردگي زنان داراي سقط مكرر

براي كاهش پيامدهاي روان شناختي ناخوشايند ناشي از سقط مكرر، روش هاي درماني متعددي وجود دارد. رويكرد درماني پذيرش و تعهد (ACT) يك رويكرد درماني جديد بوده و از فرآيندهاي پذيرش، تمركز ذهني، تعهد و فرآيندهاي اصلاح رفتار به منظور ايجاد انعطاف پذيري رواني استفاده مي كند. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و افسردگي زنان داراي سقط مكرر شهر سنندج بود. طرح اين پژوهش نيمه آزمايشي مي باشد كه به صورت گروه آزمايشي و گواه با پيش آزمون و پس آزمون است. از جامعه مذكور، تعداد 30 نفر به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (15 نفر) و آزمايش (15 نفر) تقسيم شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، شامل پرسشنامه افسردگي بك و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي، كريج و اسپاينهوون بودند. ابتدا براي هر دو گروه پيش آزمون اجرا گرديده، سپس مداخله آزمايشي (درمان مبتني بر پذيرش و تعهد) براي گروه آزمايش در طي 8 جلسه اجرا شد. در نهايت، پس از اتمام فرآيند مداخله، براي هر دو گروه پس آزمون اجرا گرديد. نتايج فرضيه ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تجزيه و تحليل نشان داد كه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش باعث افزايش استفاده از راهبردهاي تنظيم شناختي سازش يافته و كاهش راهبردهاي تنظيم شناختي سازش نايافته و افسردگي گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شد كه اين يافته ها در سطح (001/0p≤) بود.